Rasa psa bez ogona
Zadowolony
- Dlaczego niektóre psy pojawiają się na świetle bez ogona?
- Terier bostoński
- Brazylijski Terrier
- Bulldog Angielski
- Buldog francuski
- Chorwacki Shepherda
- Breton Epanol (Breton)
- Bourbon Brak
- Australijski shepheped bace
- Pembroke Welsh Corge
- Australijska Shepherda
- King Charles Spaniel
- Miniaturowy schnauzer (miniaturowy schnauzer)
- Pasterz angielski
- Austriacki pincher
- Jack Russell Terrier
- Wniosek
Większość psów rodzi się z krótkim lub długim ogonem. Jednak niektóre rasy, takie jak strucin, ta część ciała jest całkowicie nieobecna.
Taki niezwykły wygląd jest wynikiem mutacji genetycznej i dzieła hodowców, więc ważne jest zrozumienie, gdy przeciwności losu jest zjawiskiem naturalnym, a gdy nie.
Dlaczego niektóre psy pojawiają się na świetle bez ogona?
Niektórzy właściciele zwierząt domowych, takich jak pacyfikator. Takie preferencje skłoniły hodowcom do dostosowania się do mutacji genetycznej. W kontekście dotykowanego tematu konieczne jest dotknięcie takiego terminu jako ulgi Ogon, a także zajmować się tym, jak to się dzieje.
Usuwanie części lub całego ogona - długotrwała praktyka przy użyciu hodowców psów. Gdy procedura jest wytwarzana po narodzinach zwierzęcia, nazywa się to zatrzymaniem (dokowanie) ogona i psów, które podlegają jej należą do ras zatrzymanych (otwarte).
Proces przeprowadza się chirurgicznie za pomocą nożyczek i jest dokonywane po osiągnięciu sześciu lub więcej miesięcy. Przeważnie zatrzymanie jest amputacją.
Osuszone psy nie powinny być mylone z bobtailsami - ta ostatnia ulga jest naturalna.
Poniżej znajdują się rasy, których przedstawiciele rodzą się bez ogona.
Terier bostoński
Boston Terrier jest wynikiem przekraczania buldoga angielskiego i białego angielskiego teriera. Ta rasa odnosi się do Bobtails. Oznacza to, że jego przedstawiciele pojawiają się na światła już niedocenianym.
Duża liczba terierów Boston po urodzeniu ma mały ogon, który jest akceptowany jako standardowa charakterystyka. Jeśli pies ma długi lub mieszkany ogon, właściciel może mieć trudności w rejestracji rasy lub wyznania czystej krwi.
Boston Terrier jest często nazywany amerykańskim dżentelmenem. Jego główne cechy (oprócz małego rozmiaru) obejmują towarzyskość, życzliwość, rozwinięty umysł i pragnienie zadowolić właściciela. Te psy są łatwe do trenowania i próbują chronić członków swojej rodziny.
Jednak w przypadku braku właściwego szkolenia Boston Terrier jest w stanie pokazać agresję. Negatywna reakcja psa może również spowodować naruszenie granic terytorialnych.
Przedstawiciele tej rasy są wiernymi psami strażniczymi, doskonałymi towarzyszami i są one określone tylko w razie potrzeby.
Te psy są znane z charakterystycznego biało-czarnego koloru, a także szerokości wielkich oczu. Nadają się do sportu dla psów, wymagających posłuszeństwa, zręczności i nurkowania.
Brazylijski Terrier
Przedstawiciele tej rasy są interesujące, ponieważ ich ogon może być długi, a może nie ma. Jednak standard jest uważany za zarabiający ogon.
W Brazylii ta część ciała zwykle umiera, ale jeśli pies nie podlega procedurze, ogon rośnie krótko i gruby. W niektórych krajach zakłócenia operacyjne z wykorzystaniem skalpela i nożyczek bez znieczulenia jest zabronione.
Brazylijski terier ma wąską klatkę piersiową, składanymi uszami i trójkątną czaszką. Odziedziczył swój trzykolorowy kolor od najbliższych krewnych - Jack-Russell Terrier i Fox Terrier.
Przedstawiciele rasy - inteligentne i uprzejmi zwierzęta. Uwielbiają grać i kopać. W związku z nadmierną aktywnością brazylijskie teriery wymagają miejsca (małe pokoje nie są odpowiednie), a także stałe szkolenie. Jeśli nie zapewniasz zwierzaków możliwości do wyjścia energii, znajdą rozrywkę, która może nie lubić gospodarstw domowych.
Bulldog Angielski
Psy te nie zawsze rodzą się podeavil, więc właściciel buldog angielskiego nie powinien być zaskoczony, jeśli zostanie zapytany, czy zatrzymał swoje zwierzę.
Niektórzy przedstawiciele rasy ta część ciała jest tak krótka, że często są postrzegani jako nauczani. W rzeczywistości wszystkie osoby mają ogon, tylko ich rozmiar różni się - od bardzo małej do średniej długości.
Ogony niektórych buldogów angielskich są zadokowane, jednak w wielu krajach (USA, UK) uważa się za nielegalne. Czasami ta część ciała może zostać zatrzymana przez świadectwo medyczne.
W większości przypadków psy rodzą się z krótkim prostym lub skręconym ogonem. Pierwsza opcja jest preferowana i uznawana w standardzie.
Z natury buldogy angielskie są dość uparte, ale z czasem stają się cierpliwym i przyjaznym. Są zorientowane na rodzinę i są znane z silnego przywiązania do swojego właściciela. Przedstawiciele skały nie są energiczne, ale dobrze dostosowują się do każdego siedliska, a także gether z dziećmi i zwierzętami.
Wśród buldogów angielskich istnieją jednak osoby długotrwałe, jest to uważane za odchylenie od normy.
Buldog francuski
Potomek buldoga angielskiego został przywieziony z krótkim i grubym ogonem, który często powoduje otaczające pytania dotyczące dokowania.
Przedstawiciele skał rodzą się z trzema typami ogonami - bezpośrednim i krótkim, skręconym (skręconym) i krótkim, jak również z grubą bazą i cienką końcówką. Niezależnie od rodzaju tych niemal brakujących części ciała mogą powodować problemy zdrowotne u psa. W czasie, ogon buldogów francuskich rozwijał się nieprawidłowo, co doprowadziło do złego połączenia z kolumną kręgosłupa. Z tego powodu przez całe życie zwierzę może mieć deformacje kręgosłupa.
Te zmiany są nie tylko bolesne, ale mogą spowodować uszkodzenie nerwów. Są one spowodowane genetykami i próbowali hodowcom, aby osiągnąć standard skały - śrubowy ogon.
Buldogi francuskie - małe psy, które stają się doskonałymi towarzyszami. Są inteligentne i spokojne, pokazują dobre umiejętności ochronne, a także starają się bronić członków swojej rodziny. Te zwierzęta są cierpliwe i nie mają nic przeciwko bawieniu się, więc nie jest zaskakujące, że często nazywają się "psem Clown".
Chorwacki Shepherda
Ostatni raz chorwacki pasterz pojawił się na świetle z długim i przelotowym ogonem, który został zatrzymany po urodzeniu. Jednakże, wraz z wprowadzeniem oficjalnego zakazu tej operacji w kraju hodowcy pozostali tylko jedną możliwością posiadania równoległego przedstawiciela rasy - według wyboru.
Obecnie większość szczeniąt rodzaje się z bardzo małym, umiarkowanie wysokim ogonem pokryte grubymi włosami lub bez niego. W niektórych krajach ta część ciała może być udokumentowana o 2,5 cm. Zapisywanie, na przykład, uznane przez procedurę prawną w USA.
W odpoczynku ogon charwickiego pasterza jest pominięty, a kiedy jest czujny - podniesiony ponad tył.
Chorwacki Pasterz należy do grupy psów pasterskich. Został rozwiedziony i używany w celu opieki nad owiecami i bydłem w Słowności (dzielnica Chorwacji). Wygląd rasy jest z dnia 1374 roku.
Psy te mają średnią wielkość i tułowia kształtu prostokątnego, a ich głowa i łapy są pokryte krótką wełną.
Breton Epanol (Breton)
Bretony - kompaktowe psy, które w większości przypadków rodzi się. Jednak czasami w miocie pojawiają się długie szczenięta ogonowe. Jeśli chodzi o ulgę w tej części ciała, w odniesieniu do przedstawicieli rasy, procedura ma zastosowanie bardzo często. Dokowanie prowadzi się w odległości około 10 cm od bazy.
Dla psa, ogon jest ważny, wykonywanie funkcji, takich jak utrzymanie salda ciała i komunikacji z innymi zwierzętami - podczas pływania ogon jest rodzajem kierownicy, pomagając podążać za wybranym kierunkiem.
Breton Epanol ma średni rozmiar i przyjemny wygląd. Charakteryzuje się zręcznością, mocą, energetyką i zdolnością do szybkiego poruszania się. Wśród jego cech jest poważność i nadpobudliwość, co wiąże się z pochodzeniem psa - wcześniej był używany podczas polowania na ptaki.
Bretony są idealne dla życia w rodzinie, jednak potrzebują aktywności iw dużej liczbie codziennych ćwiczeń.
Bourbon Brak
Możesz znaleźć podobieństwa między Burbon Pribance i Breton Epanolam. Jest to wyjaśnione przez identyczną mutację wpływającą na tworzenie zwierząt. Zwilupę jest często nazywane wskaźnikami.
Te zwierzęta rodzą się z krótkim ogonem lub bez niego. Taka funkcja jest związana z faktem, że hodowcy w procesie tworzenia skały przestrzegali surowych wymagań dla koloru i długości ogona. W rezultacie pojawił się pies, wśród cech, których wygląd był większy, a nie umiejętność. Doprowadziło to do utraty zainteresowania rasą przez chwilę: w okresie od połowy lat 60. do połowy lat 70., a nie pojedynczy szczeniak nie został zarejestrowany.
Odrodzenie skały wystąpił po złagodzeniu standardów, zwolnienie z ulgą było dozwolone i zwrócono uwagę na rozwój instynktów łowieckich dla psów.
Pomimo faktu, że miejsce narodzin bourbony jest Francja, obecnie pies jest aktywnie rozwiedziony w USA. Główne cechy wyróżniające tego małego PET został opracowany zdolności myśliwskie, aktywność i zdolność do szybkiego zmiany kierunku podczas jazdy.
Istnieją dwa rodzaje kolorowych podkładu Bourbon: ożywienie (wino, wyblakły liliowy) i żółto-brązowy (kolor brzoskwiniowy). Przedstawiciele rasy mają nieco rustykalne gatunki. Samice, co do reguły, znacznie dłuższe, cieńsze i eleganckie mężczyźni.
Australijski shepheped bace
Hieler (druga nazwa rasy) ma średnie rozmiary. Jest to pies roboczy z naturalnym okresem dojrzewania i różni się od pasterza australijskiego, którego się rodzi. Jednak obie te rasy są hodowane w Australii do wypasu.
HIler - energiczne zwierzęta, które charakteryzują się bentą i posłuszeństwem. Są wierni swoim mistrzom i utrzymywani z nieznajomymi. Przedstawiciele skał są w stanie wytrzymać trudne warunki pogodowe, które są niezbędne dla psa pasterskiego.
Naturalna strata Chyleries (lub obecność skróconego ogona) jest wynikiem pracy hodowców. Obecnie standard wymaga tej części ciała nie dłużej niż 10,2 cm.
Ze względu na fakt, że australijskie psy pasterzy są rozwiedzeni tylko w Australii i Kanadzie, są one uważane za dość rzadkie.
Pembroke Welsh Corge
Istnieją dwa typy Velsh Corgi - Cardigan i Pembroke. Główna różnica między nimi jest ogon. Jeśli pierwsza jest długa, wtedy druga rodzi się pod wpływem lub ta część ciała jest bardzo krótka.
Od obecnie popytu jest osobami o krótkich poglądach, stacja dokująca jest bardzo popularna. Zgodnie z obecnymi standardami należy wykonać tak blisko, jak to możliwe do kręgosłupa, ale bez tworzenia wgłębienia.
Procedura rekrutacji w Pemllocks została przeprowadzona wszędzie przez długi okres czasu, aż niektóre kraje zostaną zakazane na poziomie legislacyjnym. Niektórzy przedstawiciele rasy pochodzą tylko dlatego, że hodowcy starali się zdobyć wkrótce psy.
Mały ogon jest wynikiem recesywnej mutacji T-Gene. Dzięki tej funkcji struktury ciała Pexbarrow można odróżnić od Cardigan Velsh Corge.
Ta rasa należy do grupy myśliwskiej. Jej przedstawiciele są aktywni, ale jednocześnie delikatne i czułe zwierzęta.
Australijska Shepherda
Ten średniego psa rodzi się z krótkim ogonem, ale przytłaczająca większość osób ma długą część ciała. Ta okoliczność powoduje nieporozumienie, co w rzeczywistości powinno być ogon w czystej krwi. Wśród hodowców spory w stosunku do właściwego i zdrowego ciała pasterza australijskiego.do. Obie opcje (z ogona bez) są tworzone naturalnie.
Obecnie strata wśród przedstawicieli rasy jest uważana za normę, t.do. Jedna osoba pięciu pojawia się na świetle, pozbawiona tej części ciała. Wielu właścicieli zwierząt do utrzymania dzieciństwa dziecka znajomego do ich kraju są prowadzone przez procedurę rekrutacji.
Zazwyczaj ogon psa jest zawężony do końcówki, co wiąże się ze stopniowym zmniejszeniem wielkości kręgów. Jednak pasterz australijski widział kręgosłup na końcu ogona jest często nieobecny, co stwarza uczucie ładowania.
Przedstawiciele tej rasy są inteligentne, bardzo energiczne i potrzebują codziennego szkolenia.
King Charles Spaniel
Te małe zwierzęta są często nazywane angielskim spanielem. Uwielbiają spędzać czas w rodzinie członków rodziny i mogą być przechowywane jako psy kryte.
Czasami King Charles Spanielowie rodzą się z pełnym ogonem, ale jeśli śniadanie znajduje się na tej części ciała, hodowcy wolą dokować, pozostawiając dwie trzecie zgodnie z normami rasy.
Jeśli zwierzę ma długi ogon, powinien być na poziomie pleców i być w ruchu podczas pracy.
King Charles Spaniels są potomkami psów myśliwskich, choć nie używany do tych celów. Są przyjazne, inteligentne, zrównoważone, co sprawia, że ich piękne zwierzęta terapeutyczne.
Przedstawiciele rasy nie posiadają wielkiej energii, ale wiedzą, jak dogadać się z dziećmi i czuć się dobrze w kręgu rodzinnym. Hodowcy zalecają unikanie szorstkiego obiegu, interakcji z tym zwierzakiem.
King Charles Spaniel - posiadacze ciemnych oczu i krótkiego MORD. Są dobrymi strażnikami, którzy służą, gdy próbują obcych, aby dostać się na ich terytorium.
Miniaturowy schnauzer (miniaturowy schnauzer)
Te psy są nie tylko przyjaźni i opiekuńcze, są bardzo uprzejmi i posiadają watchdogi. Większość miniaturowych schnauzers rodzi się z ogonem, ale niektóre z nich są specyficzne dla naturalnego okresu dojrzewania.
Naturalna nieobecność ważnej części ciała jest spowodowane mutacją, która z kolei może być śmiertelna, t.do. Powoduje deformację u szczeniąt. Jednak nie wszystkie tajemnicze sznauzery miniaturowe są nośnikami niepożądanego genu odpowiedzialnego za takie poważne konsekwencje.
Te psy są inteligentne i posłuszne. Próbują zadowolić naszego właściciela, więc są łatwe do ich szkolenia. Miniaturowe schnauzers są aktywne i wymagały regularnych klas, ale mogą żyć zarówno w mieszkaniu, jak iw domu.
Większość przedstawicieli rasy rodzi się bez ogona. Osoby poddawane nudnym należą do Klubu Korboatoryjnego Amerykańskiego.
Pasterz angielski
Pochodzenie Pasterza Anglikowego przemyto legendami, zgodnie z którymi krew brytyjskie wyspy i pasterz psa płynie w jej żyłach. Zwierzęta te zostały wprowadzone do Europy przez państwo Julia Cezara podczas inwazji na 55 pne.MI., A potem razem z pierwszymi imigrantami poszedł w Ameryce.
Z reguły ogon pasterza angielskiego ma średnią długość, a jego wskazówka osiąga staw. Podczas reszty psa utrzymuje prosty i w górę lub za plecami.
Wśród przedstawicieli rasy znajdują się także Bobtails, które są rozpoznawane przez amerykańskiego klubu hodowli psów - długość ogona znajduje się w zakresie od 15.3-18,3 cm.
Pasterze angielskie są średniej wielkości zwierzętami o dobrej równowadze. Są energiczne, inteligentne i dzielne. Taki pies szybko reaguje na zespoły gospodarza i staje się dla niego doskonałym towarzyszem.
Austriacki pincher
Austriacki pincher był używany głównie do polowania, jednak w latach 70. Rasa prawie przestała. W celu odrodzenia, Zwierzęta zostały wybrane z wysoką wydajnością i skrzyżowanymi psami wędrownymi Landraça (Landrace). Hodowcy skupili się na takich cechach jako instynkty ochronne i przywiązanie do szczeniąt.
W rezultacie pojawił się zwierzę, którego pojawienie się charakteryzuje się zmiennością, w przeciwieństwie do innych ras należących do jednego regionu. W związku z tym nie jest prawie niemożliwe, aby określić, które cechy austriackiej pincher, z której pies został odziedziczony.
Ogon przedstawiciela tej rasy jest stosunkowo krótki (długość może się różnić od osób fizycznych) i zakręty do tyłu. Jeśli to jest tatuś, jest wysoce posadzony i ma długość 2,5-5 cm. Jednak w większości krajów europejskich procedura przydatna jest uznawana za nielegalna.
Niektóre austriackie szczypty mocno ciasno, podczas gdy inni mogą być bezpośrednim. Istnieją różnice i w formie ciała, uszu, twarzy, a także koloru wełnianego.
Jack Russell Terrier
Rasa była hodowana w XIX wieku przez księdza parafialnego Johna Russell, który doświadczył pasji do polowania. To samo pochodzenie ma parson-russell terrier (oba psy należą do tego samego rodzaju).
Jack Russell jest małym zwierzakiem z długim ciałem i krótkimi łapami, która kiedyś była kiedyś wykorzystywana do łapania znaków i szkodników zwierząt. Jego prosty ogon jest wysoce posadzony lub w taki sposób, że koniec jest na tym samym poziomie z końcówkami uszu.
W stanie niepokoju lub podczas jazdy ogon Jack-Russell bierze bezpośrednią pozycję, albo nieznacznie wygięta do przodu - podczas odpoczynku jest pominięty.
Wniosek
Dla wielu psów ogon jest użytecznym narzędziem podczas pływania, biegania i aktywności, w której jest wymagane do utrzymania odpowiedniej równowagi. Zwierzęta, które nie mają takiej ważnej części ciała, muszą stosować dodatkowe wysiłki, aby wypełnić jego nieobecność. W związku z tym, liczne spory prowadzone są wokół niekorzystnego psa.
Być może eliminacja Bobtail rozpoczął się, aby zwiększyć zwinność zwierząt lub odpowiedzieć na zadania higieniczne. Do tej pory kwestia przydatności nieobecności ogona pozostaje otwarta.
Na podstawie www.Pawesome.Internet