Diabeł lato (tasmansky devil)

Krótki diabeł nie jest przypadkowo odnoszący do rodziny drapieżnych próbek. To zwierzę otrzymało inną nazwę "Tasmansky Devil", ponieważ siedlisko tego zwierzęcia jest wyspa Tasmania.

Tasmansky Devil jest największym przedstawicielem rodziny nowoczesnych cichego drapieżnika. Z jednym ugryzieniem może łatwo skontaktować się z jego łupem lub czaszką.

Wcześniej krótki diabeł można znaleźć w Australii. Jednak po pierwszych osadników dotarli na wyspę dzikiego psa Dingo, zaczął stopniowo znikać z lądu, bez trzymania konkurencji i często staje się ofiarą nowego drapieżnika. Obecnie diabeł mieszka wyłącznie na wyspie Tasmania. Mieszka na terytoriach przydzielonych pod pastwiskami owiec, na obszarach górskich i niektórych parków narodowych wyspy. W większości przypadków Tasmansky Devils unikają spotkań z osobą.

Jego wygląd jest naprawdę przestraszony: czarny obraz, ostry duże zęby - wszystko, wraz z przenikliwym nogiem, był przerażony na pierwszych osadników i dali sobie prawo do nadania pseudonimu zwierząt "Devil". Atakowanie ofiary, bolesny diabeł jest bardzo agresywny. Kiedy zwierzę zjada ofiarę, sprawia, że ​​głośne płacze, które czasami słyszą na wiele kilometrów.

Jak wygląda krótki diabeł?

Tasmansky Devil jest największym z nowoczesnych drapieżników próbkowania. Letni diabeł ma gęstą masową sylwetkę od 50 do 80 centymetrów długości. Ogon 23-30 centymetrów Long. W ogonie zwierząt gromadzi tłuszcz, który jest spalony, gdy diabeł nie może znaleźć jedzenia przez długi czas. Z reguły mężczyźni są większe niż kobiety. Mężczyzna może ważyć do 12 kg. Jedną z ciekawych cech struktury zwierzęcia jest to, że jej zapasy tłuszczowe gromadzą się w ogonie, więc według jego grubości, możesz oceniać tłuszcz zwierzęcia. Kiedy Tasmansky Devil jest głodny, ogon staje się bardzo cienki. Dzięki masywnej i gęstej sylwetce, Tasmansky Devils przypominają małe niedźwiedzie. Mają krótkie, czarne i grube, wewnętrzna powierzchnia uszu jest czerwona.

Krótki diabeł nazywa się, ponieważ kobieta zwierzęcia ma fałdy podkowa skóry, która przypominają torby.

Styl życia i biologia

Potężna szczęka zwierzęcia pozwala mu łatwo wyciąć i zablokować kości, które mówi o doskonałych cech łowców. Letnia diabeł karmi się małymi zwierzętami i ptakami. Można go zobaczyć na wybrzeżu szukania małych mieszkańców zbiorników wodnych.

Główną częścią jego jedzenia jest martwe zwierzęta. Padal journecking, letni diabeł wykonuje bardzo ważną funkcję funkcji sanitarnej. Jest to aktywne u zwierząt głównie w nocy, a po południu ukrywa się w opuszczonych wąwozach i gęstych krzewów.

Ciche diabły są ładne na drzewach i pływać. Zasadniczo te zwierzęta żyją same, ale gromadzą się w grupach tylko w częstości występowania górnictwa. Cichy diabły są ustalone przez pewne terytorium i mają własność do omijania swoich rzeczy w poszukiwaniu górnictwa.

Te zwierzęta, wraz z ich milicją, mają interesującą cechę: na widok niebezpieczeństwa, podobnie jak skunas, mogą otaczać się nieprzyjemnym zapachem, chroniąc przed wrogami.

Do reprodukcji wpływają na koniec drugiego roku życia. Sezon małżeństwa rozpoczyna się w marcu - kwiecień. Ciąża trwa 21 dni, po czym rodzi się 20-30 młodych ludzi. Masa noworodka wynosi tylko 0,18-0,24 g. Jednak jest jednak przeznaczony do przetrwania tylko czterech śmieci: w torbie w kobiecie jest tylko cztery sutki, do których dzieci są dołączone do następujących 100 dni. Ponieważ torba Tasmansky Devils otwiera się z tyłu, żeńska kobieta nie jest w stanie komunikować się z młodymi: są one zapewnione sami. Dzieci zostawiają torbę w wieku około czterech miesięcy, ale około sześciu miesięcy okresowo nakarmić mleko matki. W ciągu dnia Tasmansky Devil pochłania ilość żywności równej 15% masy jego ciała.

Wymienione w czerwonej książce

Od samego początku znajomego z tej bestii, pierwszy miał złe wrażenie krwi i niebezpieczeństwa próbnego diabła dla krajowego zwierząt gospodarskich, które doprowadziły do ​​jego powszechnej eksterminacji przez rolników.

Dziś liczba próbkowania lub Tasmansky, diabła nie przekracza 20 tys. dorosłe osoby i ona nadal spadają. Do 1941. Był na skraju całkowitego zniknięcia, ale zakaz jego eksterminacji dał mu kolejną szansę. Korzystając z nich, Tasmansky Devil osiągnął kilka lat liczb w kilkudziesięciu tysięcy osób.

W 1950 roku. Ponad widok nowych zagrożeń był zawieszony - choroba i śmierć z nowotworu twarzy, który obserwował ponad 70% populacji Tasmansky Devils. Naukowcy ustalili, że choroba ma charakter wirusowy i powtarza się z odstępem 70-140 lat. Nowy wybuch śmiertelnej choroby przyszedł do lat 90. Tym razem zajęło około 80% całkowitego gatunku, a przed Diabłem Tasmansky`ego ponownie powstało zagrożenie zniknięciem. Tylko decydujące działania władz do izolacji chorych zwierząt zatrzymał epidemię.

To interesujące

W 2009., Aby przyciągnąć uwagę ogółu społeczeństwa do problemu zachowania Tasmansky Devil, deweloperzy nowej wersji Linux zastąpili słynnego pingwinu z tux pingwinu na emblematie rzadkiej nazwy zwierząt.

Wideo

Inne pobieranie próbek:

Letni kret Lato musicalLatanie świątyni