Koń przewalski
Zadowolony
Mówią, że końPrzhevalsky jest niemożliwe do obrócenia, ponieważ nie jest podatny na komody. Ponadto te dzikie konie zawsze wychodzą na zwycięzców w wstrząsach domowych koni.
Opis
Paleogenetyka są przekonani, że koń przehevalsky`s nie jest taki dziki, ale tylko najdzikszy potomek domowych koni botai. Przypomnijmy, jest w osadzie botay (północny Kazachstan) około 5,5 tys. lat temu zaczął siodłować klacz step. To niegotowane zwierzę jest angielskimi nazwą "Dziki koń Przewalski" i łaciński "Equus Ferus Przewalski", biorąc pod uwagę ostatni przedstawiciel wolnych koni, prawie nie zniknął z twarzy planety.
Widok pojawił się w dziedzinie widzenia ogółu społeczeństwa w 1879 r. Ze względu na rosyjski przyrodnik, geograf i podróżnik Nikolai Mikhailovich Przhevalsky, którego na cześć został następnie nazwany.
Wygląd zewnętrzny
Jest to typowy koń gęstej konstytucji z silnymi nogami. Ma ciężką głowę, siedząc na grubej szyi i zwieńczone średnie uszy. Koniec kufy (tzw. "Mąka" i mniej często "mole" nos) lżejszy wspólny tło ciała. Savrasya to piaszczystana obudowa jest uzupełniona ciemną (poniżej stawu skokowego) kończyny, ogon i grzywy. Wzdłuż pleców z ogona do więzów przechodzi czarny i brązowy pas.
Ciało zwykle pasuje do placu. Koń Przehevalsky rośnie do 1,2 do 1,5 m w więzieniu i 2,2-2,8 m długości przy średnim masie 200-300 kg. Latem płaszcz jest jaśniejszy niż zimą, ale wełna zimowa jest powielona z grubym podkładem i znacznie dłuższym niż latem.
Charakter i styl życia
"Dziki koń mieszka na płaskiej pustyni, pozostawiając w wodzie i makaron w nocy. Po południu, wraca na pustynię, gdzie pozostaje odpoczynkowi przed zachodem słońca, "powiedział rosyjski podróżnik Vladimir Efimovich Gruce-Mramiahlo o tych wolnych pojazdach, którzy spotkali je na pustyni Dzhungskaya na końcu ubiegłego wieku.
Około bardzo wiadomo o stylu życia widoku, dopóki nie podszedł do skraju jego pełnego zniknięcia. Równolegle z odzyskaniem populacji, podjęli badanie rytmu życia i zachowań Korhevalsky Horse, dowiedzając się, że w ciągu dnia przechodzi kilka razy od działalności do pokoju.
Konie tworzą społeczności mobilne składające się z dorosłego mężczyzny i tuzin klaczy z młodym. Te małe stada są bardzo mobilne i zmuszeni do poruszania się, bez utrzymania przez długi czas w jednym miejscu, co jest spowodowane nierównomiernie rosnącą renowacją. Zwykły Dzhüngskaya, gdzie mieszkał ostatni (przed przywróceniem) konia przehevalsky, składa się z łagodnych stoków o niskich wzgórzach / górach, które są wycięte przez liczne wąwozy.
W Jungarii znajdują się salinowe półpustyny i fragmenty niegrzecznych stepów, interpretowane przez zarośla Tamarisk i Saksaul. Pobyt w suchym i ostro klimat kontynentu, łatwiej ułatwia sprężyny, które w zestawie udawaj się u stóp grzbietów.Stare ogiery, niezdolne do pokrycia haremu, żyją samotnie samotnie. Zoologowie odkryli, że żywotność widoku zbliża się do 25 lat.
Obszar, siedliska
"Żółty zakres dzikiego konia" (Takhin-Shara-Nuru) - miejsce narodzin Korhevalsky Horse, które mieszkańcy znali pod nazwą "Tahi". Paleontolodzy okazały się, że nie ogranicza się do Azji Środkowej, która nie była ograniczona do wyjaśnienia granic pierwotnego obszaru. Wykopaliska wykazały, że koń Przehevalsky pojawił się w późnej epoki plejstocenu. Wschód, obszar rozciągał się niemal do Oceanu Spokojnego, na Zachód - do Wołgi, na północy granica zakończyła się między 50-55 ° C.cii., na południu - u stóp wysokich gór.
Dzikie konie wolały pozostać w dolinach łodzi podwodnych nie powyżej 2 km nad poziomem morza lub w suchym stepach. Konie Przehevalsky spokojnie przeniosły warunki pustyni Jungujskiej ze względu na ogromną liczbę słabo soli fizjologicznymi i świeżych źródeł otoczonych oazami. Na tych obszarach pustyni zwierzęta znalazły nie tylko żywność i wodę, ale także obfitość naturalnych schronisk.
Odżywianie
Do Palaiba Tabun kieruje klacz eksperymentalną, a lider wykonuje rolę zamknięcia. Już na pastwisku zależy od parę strażnika, która chroni ich spokojnie wypasane towarzysze. Konie, pierwotnie zamieszkały na DZHungar Right, zjadł zboża, półprodukty i krzewy, w tym: Harfish i Square Louk-Karagan i Saksaul.
Przy wystąpieniu zimnej pogody zwierzęta przyzwyczaiają się do karmienia spod śniegu, łamiąc swoje przednie kopyta. Nawiasem mówiąc, nowoczesne konie, rozwiedzione w ogrodach zoologicznych na całym świecie, doskonale dostosowane do specyfiki lokalnej roślinności.
Reprodukcja i potomstwo
Koń Przhevalsky (jak przedstawiciele gospodarzy z rodzaju) nabywa dojrzałość seksualną o 2 lata, ale ogiery zaczynają aktywnie rozmnażać się z późniejszymi - około pięciu lat. Polowanie seksualne jest w określonym sezonie: klacze, z reguły, gotowe do współpracy od kwietnia do sierpnia. Inicjacja trwa 11-11,5 miesiąca, w sukience - jedynym źrebakiem. Urodził się w okresie wiosennym, gdy jest już wiele dostępnych kanałów.
Po kilku tygodniach po porodzie klacz jest ponownie gotowy do parzenia, więc młoda, którą może pojawić się co roku. Pod koniec narodzin matka usuwa pozostałości tłustego płynu, a źrebię umierają szybko.
Przechodzi kilka minut, a młodzi próbuje umieścić na nogach, a po kilku godzinach może już towarzyszyć matce. Młode ogiery, które mają 1,5-2,5 lat, są wydalane z grup rodzinnych lub pójść na siebie, tworząc firmy licencjata.
Naturalni wrogowie
Na wolności, przehevalsky konie są zagrożone Wilki,Puma z których jednak zdrowe osoby fizyczne są walczyły bez trudności. Drapieżniki rozprzestrzeniają się z młodymi, starymi i osłabionymi zwierzętami.
Populacja i status formy
W środku ubiegłego wieku biologowie zdali sobie sprawę, że koń Przehevalsky`ego znika, a do końca lat 70-tych. W przyrodzie nie było jednego przedstawiciela. Prawda, w kilku światowych szkółkach, 20 bardziej odpowiednich kopii kopii jest zachowany. W 1959 r. Zwoływano 1 międzynarodowe sympozjum w zakresie zachowania konia Przhevalsky (Praga), gdzie opracowaliśmy strategię ratowania gatunków.
Środki powiodły się i doprowadziły do wzrostu ludności: w 1972 roku. Składała się z 200, aw 1985 r. - już 680 celów. W tym samym 1985 r. Miejsca zaczęły szukać miejsc do zwrócenia koni Przhevalsky do Wildlife. Entuzjaści wykonali dużo pracy przed pierwszymi koni z Holandii, a Związek Radziecki przybył do przewodu Hustine Nour (Mongolia).
W dzisiejszych czasach, liczba koni Przhevalsky, mieszkańców w warunkach naturalnych, zbliża się do 300. Biorąc pod uwagę zwierzęta zamieszkujące rezerwy przyrody i parki, liczba wygląda bardziej zachęcająca - około 2 tysięcy osób czystej krwi. A wszystkie te dzikie konie wystąpiły z 11 zwierząt złapanych na początku ubiegłego wieku na Równinie Mungan i jedną uwalniającą klacz.
W latach 1899-1903 pierwsze wyprawy dla połowów koni Przhevalsky wyposażone rosyjskie kupiec i patron Nikolai Ivanovich Assanov. Dzięki swojej mobilności na skrzyżowaniu 19-20 stuleci, kilku rezerw amerykańskich i europejskich (w tym ASKanya-Nova) uzupełniono 55 złowionych źrebięta. Ale tylko 11 z nich otrzymało potomstwo. Nieco później klacz był związany z reprodukcją, dostarczony do Ascanie-Nova (Ukraina) z Mongolii. Obecnie ponowne wprowadzenie typu wprowadzonego do Czerwonej Księgi IUCS z nutą "Zniknął w przyrodzie" trwa.
