Pleszka

Pleszka Jeden z najbardziej pamiętnych parków mieszkalnych, ogrodów i naturalnych krajobrazów Rosji. Dla spektakularnego jasnego ogona widocznego z daleka, ptak Otrzymano nazwę - Gorikhvostka. Kontrast malarstwa jest zauważalny więcej u mężczyzn, a kobiety i młode ptaki mają bardziej pastelowy kolor. Jednak cecha charakterystyczna - jasny zespół rude, dostępny we wszystkich ptakach.

Pochodzenie typu i opis

Pierwszy formalny opis miasta Cityvostka wyprodukował szwedzkiego przyrodnika. Linney w 1758 roku. W systemie systema naturyae pod nazwą dwumianową Motacilla Phoenicurus. Nazwa rodzaju Phoenicurus oznaczono angielskim przyrodnikiem Tomos forster w 1817 roku. Rodzaj i nazwa formularza Phoenicurus pochodzi z dwóch starożytnych greckich słów Phoinix "Red" i -Ouros - "Ogoniasty".

Najbliższy krewny genetyczny zwykłej Gorikhostki jest Beloborovsky Gorikhvostka, choć próbka rodzaju daje pewną niepewność tego. Jej przodkowie mogli być pierwszym rozprzestrzenianiem się w Europie. Uważa się, że przeniósł się z grupy czarnych Horikhostok około 3 milionów lat temu na końcu Plicenu.

Genetycznie, zwykłe i czarne horikhvosty są nadal całkiem kompatybilne i mogą produkować hybrydy, które wydają się zdrowe i płodne. Jednak te dwie grupy ptaków są rozdzielone różnymi znakami behawioralnymi i wymaganiami środowiskowymi, więc hybrydy są bardzo rzadkie z natury. Gorikhvostka stał się ptakiem roku w Rosji w 2015 roku.

Wygląd i funkcje

Gorikhvostka na znakach zewnętrznych i behawioralnych jest bardzo podobny do OANAN. Ma tę samą długość ciała 13-14,5 cm, ale trochę bardziej smukła figura i mniejsza waga 11-23 g. Kolorowanki pomarańczowo-czerwony ogon, z którego miasta otrzymały nazwę, często wahają się w kombinacjach kolorów. Wśród zwykłych europejskich ptaków, tylko czarna horikharvostka (p. Ochrurus) ma ogon tego samego kolorowania.

Mężczyzna jest niesamowity kontrast w kolorze. Latem ma łupek-szary głowę i górną część, z wyjątkiem sacrum i ogona, które, jak boki, Cerkens i pachy, mają kolor pomarańczowo-kasztanowy. Lob biały, twarz po bokach i czarny gardła. Skrzydła i dwa centralne ogon pióro brązowy, pozostałe pióra ogonowe jasne pomarańczowo-czerwone. Pomarańczowy odcień na bokach przechodzi prawie na brzuchu. Belfer i łapy czarne. Jesienią, blade pióra wokół krawędzi ciała są ukryte, podając kolor niewyraźne gatunki.

Samice malowane niezauważone. Górna powierzchnia jest brązowawa. Dolna strona ciała jest lekka beżowa z bujną pomarańczową piersią, czasami intensywna, która jest wyraźnie oddzielona od szarego do ciemnoszarego podbródka i boków szyi. Dolna strona, bardziej wyraźnie kontrastująca z pomarańczowym dnem. Skrzydła są brązowawe, jak mężczyzna, dolna beżowa z pomarańczowym odcieniem. W kolorach brakuje czarnej i łupkowej, a jej gardło jest białawe. Wraz z wiekiem, kobiety mogą zbliżyć się do kolorów mężczyzn i stają się bardziej kontrastujące.

Siedlisko

Dystrybucja tego zachodniego i centralnego gatunków Paleaktycznych znajduje się w umiarkowanej części Eurazji, w tym strefę borealną, śródziemnomorską i stepową. W południowych częściach obszaru gniazdowania są ograniczone do gór. W północnej części Pirenejskiego Półwyspu, mity są często często, głównie w południowej i zachodniej części. Istnieją przypadki rozproszonych zagnieżdżania tych ptaków w Afryce Północnej.

Na brytyjskich wyspach dzieje się to na wschód od Irlandii i jest nieobecny na szkockich wyspach. W kierunku wschodnim, obszar rozciąga się na Syberię do Bajkału. Niektóre małe populacje można znaleźć na wschód od niego. Na północy obszar rozciąga się na Skandynawii do 71 ° północnej szerokości geograficznej, obejmuje półwysep Kola, a następnie na wschód do Yenisei w Rosji. We Włoszech nie ma widoku na Sardynii i Korsyce. Na półwyspie Bałkańskiej siedlisko jest dość rozrzucone i dotrzeć na północ Grecji.

Wspólne Gorikhvosts wolą otwarte dojrzałe lasy z brzozami i dębami, od miejsca, w którym dobry przegląd obszaru z niską liczbą krzewów i rude, zwłaszcza tam, gdzie drzewa są wystarczająco stare, aby mieć otwory odpowiednie do zagnieżdżenia. Wolą gniazdować na skraju lasu.

W Europie obejmuje to również Parki i stare ogrody na obszarach miejskich. Gniazdują w naturalnym pogłębieniu drzew, więc martwe drzewa lub ci, którzy suszone gałęzie są przydatne dla tego gatunku. Często używają starych otwartych tablic lasów iglastych, zwłaszcza w północnej części zakresu reprodukcji.

Odżywianie

Gorichwostka szuka jedzenia głównie na ziemi, w dolnej warstwie krzewów i ziół. Jeśli w górnej warstwie krzewu lub drewna jest wystarczająca liczba owadów, ptak z pewnością je je. Dieta Królestwa Miasta składa się z małych zwierząt bezkręgowych, ale żywność warzywna odgrywa pewną rolę, zwłaszcza jagody. Zakres produkcji jest zróżnicowany, obejmuje ona ponad 50 rodzin owadów, różnych mieszkańców kręgosłupa i wielu innych mieszkańców glebowych.

Dieta pręta miasta obejmuje: pająk-muchy-rolnicze-anty-non-non-robak-robak-locroidy - ślimak (używany jako dodatek diety).

Jagody i inne owoce czasami karmić pisklęta, a także po sezonie hodowlanym - jedzenie dorosłych zwierząt. Owady obronne, takie jak pszczoły i osy nie są używane na piśmie. Wielkość produkcji waha się od dwóch do ośmiu milimetrów. Duża zdobycz jest rozczłonkowana przed karmieniem. Gorikhvostka czeka głównie na pojawienie się ofiary, pędząc na wzniesieni miejscach, takich jak kamienie, filary lub dachy, rzadkie krzewy lub drzewa.

Odległość do produkcji wynosi zwykle od dwóch do trzech metrów, ale może ponad dziesięć metrów. Alternatywą dla polowania na zdobyczy, Gorikhvostka szuka jedynów bezpośrednio na ziemi na różne sposoby. Jest dobrze dostosowany do prowadzenia łap i równie długich palców wewnętrznych i odkrytych. Przez większość czasu się porusza, odbijając. W ten sposób Horikharvostka pokazuje wysoki stopień elastyczności przy wyborze i łowisku.

Cechy charakteru i stylu życia

Gorikhvostka zwykle siedzi na niższych gałęziach drzew lub mniejszych krzewów i sprawia, że ​​uderzające ogony drżące. Aby znaleźć jedzenie, ptak jest krótko wysłany na ziemię lub łapie owady podczas krótkiego lotu w powietrzu. Wintering w Afryce Środkowej i Arabii, na południe od pustyni Sahary, ale na północ od równika i wschodniej części Senegalu do Jemenu. Ptaki migrują w okolicy, który są blisko Klimatu Savann. Rzadkie zimowe migranci są również obserwowane w Sahary lub Europie Zachodniej.

W dziedzinie reprodukcji najwcześniejsze ptaki przybywają na koniec marca, główny czas przybycia - od połowy kwietnia do maja. Ruchy migracyjne Horikharvostka zależą od istniejącej pasz. W zimnym czasie główną częścią pasz jest jagody. Po przybyciu samce śpiewają prawie w ciągu dnia, tylko ich piosenka nie ma zakończenia. W lipcu miasta nie są już słyszane.

Linky występuje w lipcu - sierpień. Gorikhvostka nie bardzo towarzyskie ptaki, poza sezonem hodowlanym, są prawie zawsze same w poszukiwaniu żywności. Tylko w miejscach górnictwa, na przykład, na brzegach rzek, istnieją niewielkie nagromadzenie piór, ale nawet wtedy znaczna odległość jest zachowana między nimi.

Struktura społeczna i reprodukcja

Gorikhvostka gniazda w jaskiniach lub wszelkich rowkach na drzewach, w gniazdach DYATLA. Wewnętrzna część nie powinna być całkowicie ciemna, powinna być pokryta słabym światłem, takim jak szerokie wejście lub drugi otwór. Często ten gatunek mnoży w jaskiniach pustych, takich jak czyszczenia skalne, puste filary ogrodzenia. Często gniazda są w budynkach zbudowanych przez człowieka. Większość gniazdów jest wysokości od jednego do pięciu metrów. Jeśli murarstwo jest umieszczone na ziemi, powinno być w bezpiecznym miejscu.

Gorikhvostka przylega do monogamicznej metody reprodukcji. Mężczyźni przybywają trochę wcześniej w miejscu reprodukcji i przejdź do wyszukiwania odpowiednich schronów, aby utworzyć gniazdo. Ostateczna decyzja zabiera kobietę. Gniazdo jest budowane prawie wyłącznie dla kobiety, dla której jest wymagane od 1,5 do 8 dni. Rozmiar jest często określany przez objętość jamy gniazda.

Do układania miejsca zagnieżdżającego, słomy, ziół, mchu, liści lub igieł sosnowych. Często istnieją małe zanieczyszczenia innych, bardziej gruboziarnistych materiałów, takich jak kora, małe gałązki, porosty lub wierzba. Szerokość konstrukcji waha się od 60 do 65 mm, głębokość 25 do 48 mm. Część wewnętrzna składa się z tego samego materiału co podstawę, ale jest cieńszy i jest dokładniej ustawiony. Jest pokryty piórami, mchem, wełną zwierzęcą lub czymś takim.

Masonia składa się z 3-9, zwykle 6 lub 7 jaj. Owalne jaja, mają głęboko zielonkawo niebieski kolorowy kolor. Inkubacja trwa od 12 do 14 dni i zaczyna się wkrótce po zakończeniu ostatniego jaja. Połowa pisklęta może potrwać więcej niż jeden dzień. Po 14 dniach młodych piór zaczynają latać. Młodzi ptaki bardzo szybko migrują na zimowych osadach. Są nieszkodliwe do końca pierwszego roku życia.