South american garpia

South American Garpia - Jeden z największych drapieżników na Ziemi. Ich nieustraszona postawa nie może być przerażona w sercach wielu gatunków w swoim siedlisku. Będąc na szczycie łańcucha żywności, ten ptak drapieżnik jest w stanie polować na zwierzęta wielokrotnie od małp i skoków. Masywne rozpiętość skrzydeł 2 metrów, duże pazury i zaczepione dzioby z południowoamerykańskiego Garpiusa, pozwalają na wygląd Ptak okrutny zabójcy niebo. Ale dla strasznego rodzaju tej tajemniczej stworzenia, opiekuńczy rodzic ukrywa się, walcząc o jego istnienie.

Pochodzenie typu i opis

Nazwa gatunku Garpia pochodzi z starożytnego greckiego "ἅρπυια" i odnosi się do mitologii starożytnych Greków. Te stworzenia miały ciało podobne do orzeł z twarzą danej osoby i nosiło martwe w pomoc. Ptaki są często nazywane żywymi dinozaurami, ponieważ mają wyjątkową historię, rosnące do czasów dinozaurów. Wszystkie nowoczesne ptaki wystąpiły z prehistorycznych gadów. Archeopteryx, Gad, który mieszkał na ziemi około 150 mil. Lata temu stał się jednym z najważniejszych powiązań ujawniających ewolucję ptaków.

Wczesne ptaki podobne do gadów miały zęby i pazury, a także skalę ptaków na kończynach i ogonie. W rezultacie te gady zamieniły się w ptaki. Nowoczesne drapieżniki należące do rodziny ACCipitridae opracowane we wczesnym okresie Eocenu. Pierwsze drapieżniki były grupą ptaków i rybaków. Z czasem, te ptaki migrowały do ​​różnych siedlisk i opracowane adaptacje, które pozwoliły im przetrwać i rozkwitać.

Wygląd i funkcje

Mężczyźni i samice z południowoamerykańskiego Garpia posiadają ten sam upierzenie. Mają szare lub łupkowe i czarne pióra na plecach i biały brzuch. Blada szara głowa, czarne paski na klatce piersiowej oddzielają go z białego brzucha. Obie płcie mają podwójny grzbiet. Samice tego gatunku są łatwe do rozróżniania, gdy rosną dwa razy mężczyźni.

Garpia - jeden z najbardziej ciężkich typów orła. Sea Eagle Steller - jedyny wygląd, który rośnie więcej niż Garpiów Południowoamerykańskich. W dzikich dorosłych samice można ważyć do 8-10 kg, podczas gdy masa samców średnio waha się od 4 do 5 kg. Ptak może żyć w dzikiej przyrodzie od 25 do 35 lat. Jest to jeden z największych orłów na ziemi, jej długość osiąga 85-105 cm. Jest to drugi widok po długością Filipińskiej.

Jak większość drapieżników, Harpia jest wyjątkową wizją. Oczy składają się z kilku drobnych komórek sensorycznych, które pozwalają wykryć ofiarę z dużej odległości. South American Garpia jest również wyposażony w ostre słuch. Ucho jest wzmocnione piórami do twarzy, które tworzą kształt tarczy wokół jego uszu. Ta funkcja jest dość powszechna wśród sów. Projekty kształt dysku dźwięku płynie bezpośrednio do uszu ptaków, pozwalając na usłyszeć najmniejsze ruchy wokół.

Przed interwencją człowieka, Garpia Południowoamerykańska była bardzo udanym stworzeniem zdolnym do niszczenia dużych zwierząt, niszcząc ich kości. Rozwój silnych pazurów i krótkich skrzydlistów pozwala na skuteczne polowanie w gęste lasy deszczowe. Ale Harpi praktycznie nie ma zapachu, zależy głównie od wzroku i słuchania. Ponadto ich wysoce wrażliwe oczy nie działają dobrze w nocy. Naukowcy uważają, że nawet ludzie mają lepszą wizję w porównaniu do niej.

Siedlisko

Rzadki gatunek arołek zaczyna się od południa Meksyku (wcześniej na północ od Veracruus, ale teraz prawdopodobnie tylko w Chiapas), gdzie ptak prawie wygasł. Dalej przez Morze Karaibskie do Ameryki Środkowej do Columbia, Wenezueli i Gujany na Wschodzie i Południowej przez East Boliwii i Brazylia do dalekiej północno-wschodniej Argentyny. W lesie deszczowym mieszkają w warstwie wyłonionej. Eagle jest najczęstszy w Brazylii, gdzie ptak znajduje się w całym kraju, z wyjątkiem niektórych obszarów Panamy. Ten gatunek praktycznie zniknął w Ameryce Środkowej po wycięciu większości lasów deszczowych.

South American Garpia mieszka w tropikalnych lasach i może wystąpić w gęstym dachu, na nizinach i podnóża do 2000 m. Zwykle występują poniżej 900 m, a czasami czasami powyżej. W lasach tropikalnych, południowoamerykańskiego Garpijczycy polują na rangę drzew, a czasami na ziemi. Nie znajdują się na terytoriach słabo pokrytych drzewami, ale regularnie odwiedzane lasy / pastwiska z nalotami polowań. Te ptaki latają do obszarów, w których praktykuje się pełnoprawny leśnictwo.

Garpia znajdują się w różnych siedliskach: serrado-Caating-Bowity (Mauritia Concerting) - gaje palmowe - pola kultywowane i miast.Najwyraźniej Garpiowie są w stanie tymczasowo przetrwać w odosobnionych częściach pierwotnego lasu, selektywnie obniżyć lasy i na obszarach z kilkoma dużymi drzewami, jeśli prześladowanie można uniknąć i mieć wystarczającą produkcję. Gatunek ten rzadko występuje na otwartych przestrzeniach. Garpiowie nie są bardzo ostrożni, ale są zaskakująco niewidzialne, pomimo wielkiego rozmiaru.

Odżywianie

Jedzenie jest głównie ssakami, w tym sloles, małpy, armaduses i jelenie, duże ptaki, duże jaszczurki, a czasem węże. Hunt wewnątrz lasów, czasami na skraju rzeki, lub czyni krótkie loty z drzewa do drzewa z niesamowitą zręcznością, poszukiwaniem i słuchając ofiar.

• Meksyk: Pasza na dużym Iguanami, pająki, które zostały dystrybuowane w okolicy. Lokalni Indianie nazywali te Faisanelos Garpius, ponieważ polowali w Guang i Kapuchin;
• Belize: Produkcja Garpiusa w Belize obejmuje opossy, małpy, dickeracje i lisy szare;
• Panama: Sloles, małe świnie i jelenie, małpy, ara i inne duże ptaki. Garpia przymocowała lenistę lenistę w tym samym miejscu przez trzy dni, a następnie przeniesiony do innego miejsca po masie ciała ofiary był wystarczająco zmniejszony;
• Ekwador: Ssaki drewniane, czerwone rdzawy. Najczęstszym rodzajem górnictwa był skoki, aries, Guans;
• Peru: Białka małpy, czerwone spokojne, trójlatowane skoki;
• Gujana: Kinku, małpy, sloles, opossy, biało-głowy Saki, CA i Aguti;
• Brazylia: Małpy czerwone rdzory, średniej wielkości naczelni, takie jak cappuliny, saki, ldoty, renifery, agenci hiacyntu i korona Kariamas;
• Argentyna: Margayev zjada (koty długo ogoniasty), czarna kabina, Dwarf Dickery i Oposs.

Zarejestrowano ataki na bydło domowe, w tym kurczaki, jagnięta, kozy i młode świnie, ale jest niezwykle rzadki w normalnych warunkach. Kontroli populacji małp kapucynów, które aktywnie polowali na jajkach ptaków i mogą powodować lokalny wyginięcie wrażliwych gatunków.

Cechy charakteru i stylu życia

Czasami Garpiowie stają się "siedzącymi" drapieżnikami. Ten typ często występuje w drapieżnikach mieszkających w lasach. South American Garpius dzieje się, gdy siedzą w liściach i oglądać przez długi czas z wysokości zbiornika, gdzie wielu ssaków idzie do wody. W przeciwieństwie do innych drapieżników ich wielkości, skrzydła Garpi są mniejsze, a ogon jest dłuższy. Ta adaptacja, która pozwala manewrze dużemu ptakowi na ścieżce lotu przez grubą roślinność lasu deszczowego.

Garpia Południowoamerykańska jest najsilniejsza wśród wszystkich drapieżnych ptaków. Gdy tylko wydobycie jest widoczne, leci jej z dużą prędkością i rzuć na zdobycz, chwytając czaszkę z prędkością przekraczającą 80 km / h. Następnie, używając swoich dużych i silnych pazurów, miażdży czaszkę swojej ofiary, natychmiast ją zabijając. Polowanie na zwierzętach dużych rozmiarów, nie muszą polować na każdego dnia. Zazwyczaj orzeł leci z powrotem do gniazda z zdobyczami i karmią przez następne kilka dni w gnieździe.

Ptaki komunikują się za pomocą dźwięków głosowych. Ostry krzyk często można wysłuchać, gdy Garindes są blisko ich gniazda. Mężczyzna i kobiety często używają tych dźwiękowych wibracji, aby pozostać w kontakcie, gdy są zajęte zajęciami rodzicielską. Kurczak zaczyna stosować podobne dźwięki w wieku od 38 do 40 dni.

Struktura społeczna i reprodukcja

South American Garpians zaczynają szukać partnera w wieku od 4 do 5 lat. Mężczyźni i kobiety tego gatunku spędzają życie z tym samym partnerem. Gdy para jest zjednoczona, zaczyna szukać odpowiednich punktów zagnieżdżających.

Gniazdo jest zbudowane na wysokości ponad 40 m. Konstrukcja prowadzona jest wspólnie oba podłogi. Garpiusz Południowoamerykański chwycić gałęzie swoimi silnymi pazurami i skrzydłami klasowymi, zmuszając gałąź do złamania. Takie gałęzie są następnie zwracane do miejsca zagnieżdżania i są zbudowane, aby zbudować ogromne gniazdo. Średniego gołego gniazda ma średnicę do 150-200 cm i głębokości 1 metra.

Gdy tylko ich gniazdo jest gotowe, jest kopulacja, a po kilku dniach żeńskie odpiepki 2 większe jaja blade białe. Inkubacja jest przeprowadzana przez kobietę, ponieważ mężczyzna jest mały. W tym okresie mężczyźni wykonują większość polowania i inkubować jaja tylko krótki okres czasu, gdy kobieta bierze przerwę na karmienie. Okres inkubacji wynosi 55 dni. Jak tylko jeden z dwóch jaj, para ignoruje drugie jajko i całkowicie przełącza się do opieki nadrzędnej dla jednego noworodka.

Pierwsze kilka miesięcy po wylęgu kobiece spędza większość czasu w gnieździe, podczas gdy męskie polowania. Laska dużo je dużo, ponieważ rośnie bardzo szybko i jest pokryta w wieku 6 miesięcy. Jednak polowanie wymaga wyższego poziomu umiejętności, które poprawiono w pierwszych kilku latach cyklu życia. Dorośli żywią się małym w ciągu roku lub dwóch. Młody Garpiasz Południowoamerykański w ciągu pierwszych kilku lat prowadził odosobniony życie.