Święty ibis

Święty Ibis - Jasny biały ptak z nagi czarny głowa i szyja, czarne łapy i stopy. Białe skrzydła są oprawione przez czarne końce. Znajduje się w prawie każdym otwartym siedlisku, od dzikich mokradeł na grunty rolne i wysypiska śmieci. Pierwotnie ograniczony na południe od Sahary, ale obecnie mieszka w Europie dzikich kolonii we Francji, Włochach i Hiszpanii.

Pochodzenie typu i opis

Święte Ibis to rodzina i liczna w Afryce Subsaharyjskiej i południowo-wschodniej Iraku. W Hiszpanii, Włochy, Francja i na Wyspach Kanaryjskich były populacje osób, które uciekły z niewoli i zaczęły się rozmawiać.

Wszystkie ruchy świętego Ibisowa są związane z ucieczką z ogrodów zoologicznych. We Włoszech rozwodzą się w górnej dolinie Piemmon z 1989 roku, uciekając z zoo w pobliżu Turynu. W 2000 r. Było 26 pary i około 100 osób. W 2003 r. Odtwarzanie zaobserwowano na innej stronie w tym samym obszarze, być może do 25-30 par, a kilka więcej par znaleziono w trzecim kolonii w 2004 roku.

W zachodniej Francji, po 20 ptakach importowanych z Kenii, powstała plemienna kolonia została stworzona wkrótce w ogrodzie zoologicznym biorki na południu Brittany. W 1990 r. W zoo było 150 pary. Młodzi ludzie pozostawili swobodnie latać, a oni szybko przeniósł się poza zoo, głównie odwiedzając pobliskie tereny terenowe i wędrując na setki kilometrów wzdłuż wybrzeża Oceanu Atlantyckiego.

Reprodukcja w dzikiej naturze została po raz pierwszy zauwarzona w 1993 roku jak w Golf du-Morbijczyków, 25 km od miejsca ruchu i Lac De Grand Lyu, 70 km. Reprodukcja nie wystąpiła w zoo branferze od 1997 roku. Później kolonie urodziły się w różnych miejscach wzdłuż francuskiego wybrzeża Atlantyku: Brea Marsh (do 100 gniazd), w zatoce Morbica i na pobliskiej wyspie morskiej (do 100 gniazd) z kilkoma kolejnymi gniazdami do 350 km na południe Brunfer w Brugu bagno i blisko Arkashon.

Ludność Atlantycka francuska była nieco ponad 1000 par zagnieżdżących i około 3000 osób w latach 2004-2005. W 2007 r. Było około 1400-1800 pary z ponad 5000 osób. Wybór został przetestowany w 2007 r. I został przeprowadzony na szeroką skalę od 2008 roku. W tym roku zabił 3000 ptaków, w wyniku czego pozostało 2500 osób w lutym 2009 roku.

Wygląd i funkcje

Święta IBIS ma długość 65-89 cm, rozpan skrzydeł 112-124 cm i waży około 1500 g. Od czystych do brudnych odcieni, białe pióra obejmują większość zbiorników świętej IBIS. Pióra Blue-Black Blade tworzą pakiet, który spada na krótki kwadratowy ogon i zamknięte skrzydła. Koraliki pióra białe z ciemnoniebiesnymi zielonymi wskazówkami.

Święte Ibis mają długie szyje i łysy, głupie szaro-czarne głowy. Brązowe oczy z ciemnoczerwonym pierścieniem orbitalnym, a dziób jest długi, zakrzywiony i z szczelinowymi nozdrzami. Czerwona naga skóra jest widoczna na piersi. Czarne łapy z czerwonym odcieniem. Święta IBIS nie ma sezonowych oscylacji ani dimorfizmu seksualnego, z wyjątkiem tego, że mężczyźni są nieco większe niż kobiety.

Młode osoby pióra głowy i szyje, które tłyli białe z czarnymi smugami. Ich łopaty pióra są zielonkawo-brązowe, a na ich pierwotnej osłonie więcej czerni. Sanders mają ciemne paski. Biały ogon z brązowymi narożnikami.

Święta Ibis jest dobrze przetrwała w Europie Północnej, kiedy zima nie jest zbyt surowa. Pokazuje wyraźną zdolność adaptacyjną do różnych siedlisk z wybrzeży morskich do obszarów rolniczych i miejskich oraz różnych produktów spożywczych, zarówno w obszarach naturalnych, jak i egzotycznych.

Siedlisko

Święte Ibises żyje w różnych siedliskach, chociaż zazwyczaj są w pobliżu rzek, strumieni i linii brzegowej. Ich naturalny obszar siedliska różni się od subtropikalnego do tropikalnego, ale znajdują się w bardziej umiarkowanych obszarach, w których są one prezentowane.

Święte Ibis często gniazdują na skalistym wyspach morskich i dostosowane do życia w miastach i wsie. Święta IBIS jest zazwyczaj reprezentowana w parkach zoologicznych na całym świecie - w niektórych przypadkach, ptaki mogą swobodnie latać, mogą wykraczać poza zoo i stanowią dziką populację.

Pierwsze dzikie populacje obserwowano w latach 70. na wschodzie Hiszpanii, aw latach 90. na zachodzie Francji - dość niedawno obserwowano na południu Francji, na północy Włoch, na Tajwanie, w Holandii i w na wschód od Stanów Zjednoczonych. We Francji populacje szybko stały się liczne (ponad 5000 ptaków na zachodzie Francji) i rozpowszechniają kilka tysięcy kilometrów, hodowla nowych kolonii.

Chociaż skutki dzikich populacji IBIS nie zostały przeanalizowane we wszystkich wprowadzonych obszarach, badaniach na Zachodzie, a na południu Francji wskazują na drapieżne skutki tego ptaka (zwłaszcza do zniszczenia stoiska, czapli, ich piskląt i ankiety). Zaobserwowano inne skutki, takie jak zniszczenie roślinności w miejscach reprodukcji lub podejrzeń, na przykład, na rozprzestrzenianiu się chorób - Ibiss często odwiedzane są wysypiskami na śmieciach i dołów dla człowieka importu, aby złapać larwy owadów, a następnie może poruszać się dalej Pastwiska lub farmy drobiu.

Odżywianie

Święty Ibis Feed w ciągu dnia głównie przez stada, podnosząc drogę przez płytkie mokradła. Od czasu do czasu mogą jeść na lądzie w pobliżu wody. Mogą latać na odległość 10 km do miejsca podawania. Zasadniczo święte Ibises pasuje na owady, pająk, dzwoni robaki, skorupiaki i mięczaki.

Jedzą także żaby, gady, ryby, młode ptaki, jajka i padały. W bardziej kultywowanych obszarach, jak wiesz, jedzą ludzkie śmieci. Obserwuje się to we Francji, gdzie stają się inwazyjnymi typami szkodników. Święte IBIS są montowane w kwestii wyboru żywności.

Preferują bezkręgowce (na przykład owady, mięczaków, raki) podczas wyszukiwania żywności na łąkach i bagnach, ale także wziąć je na jedzenie bardziej zdobycz, gdy jest dostępny, w tym ryby, płazy, jajka i młode ptaki. Niektóre osoby mogą specjalizować się w drapieżnikach w koloniach morskich.

W ten sposób jedzenie Sacred Ibisov to: Drobno-ssak-amfibia-reptile-fisher-jaja-owady-owad - stawonusy oparte na nim - robaki ziemskie lub robaki morskie-wodne skorupiaki.

Cechy charakteru i stylu życia

Święta Ibis sezonowo tworzy monogamiczne pary, które gniazdują w dużych kolonach gniazdujących. W okresie reprodukcji duże grupy mężczyzn wybierają miejsce do osiedlania się i tworzą terytoria pary. Na tych terytoriach mężczyźni stoją ze skrzydłami, opuszczono i rozciągnięte prostokąty.

W ciągu najbliższych kilku dni kobieta przyjeżdża do kolonii gniazdującej wraz z dużą liczbą mężczyzn. Nowo przybył mężczyźni idą na ustalone terytoria męskich osadników i rywalizują o terytorium. Mężczyźni wojenny mogą bić się swoimi dziobami i publikować skrzeczenie. Samice wybierają mężczyzna do krycia i tworzy pary.

Gdy tylko para zostanie utworzona, porusza się do sąsiedniego obszaru zagnieżdżania, wybrany przez kobietę. Zachowanie bojowe może być kontynuowane w strefie zagnieżdżania między sąsiednimi osobami każdego płci. Ibis staną z wyciągniętymi skrzydłami i obniżonymi głowami do innych osób. Osoby, które są bardzo blisko siebie, mogą zajmować podobną pozycję, ale z dziobem, skierowanym do góry, prawie w kontakcie podczas dźwięku.

Podczas formowania kilku kobiet zbliża się do mężczyzny i, jeśli go nie prowadzisz, stawią się nawzajem i pokłonić szyje, rozciągnięte do przodu i do ziemi. Następnie biorą stałą pozę i przeplatają ich szyje i dzioby. Może to towarzyszyć duży łuk lub większa poprawa.

Para ustanawia następnie terytorium gniazdo, w którym występuje kopulacja. Podczas kopulacji kobiety zginęli, aby samce mogły je załatwić, mężczyzna może chwycić dziób samic i potrząsnąć go z boku na bok. Po ponownej kopulacji pary zabiera pozycję stojącą i aktywnie naciskał na miejsce gniazdowania.

Święte Ibis tworzą duże kolonie podczas zagnieżdżania. Gromadzą się również w poszukiwaniu żywności i nocnych krzeseł, a w grupach jest to do 300 osób. Produkują jedzenie na dużych kwadratach i mogą wykonać sezonowe migracje do witryn podawania i reprodukcji.

Struktura społeczna i reprodukcja

Święte ibises rasy rocznie w dużych koloniach zagnieżdżających. W Afryce reprodukcja odbywa się od marca do sierpnia, w Iraku - od kwietnia do maja. Samice leżały od 1 do 5 (średnio 2) jaja, które inkubują około 28 dni. Jaja owalne lub lekko okrągłe, z szorstką teksturą, dime White z niebieskim odcieniem i czasem ciemnym czerwonym plamami. Jaja są wielkości od 43 do 63 mm. Izolacja występuje 35-40 dni po wykluciu, a młode osoby stają się niezależne wkrótce po zniekształcenia.

Inkubacja trwa od 21 do 29 dni, większość kobiet i mężczyzn inkubuje około 28 dni, zmienne, co najmniej raz na 24 godziny. Po wylęgu jednym z rodziców jest stale obecny w gnieździe w ciągu pierwszych 7-10 dni. Pisklęta są karmione wiele razy dziennie na przemian oboje rodzice. Młodzi ludzie opuszczają gniazda w 2-3 tygodniach i tworzą grupy w pobliżu kolonii. Po opuszczeniu gniazda rodzice karmili je raz dziennie. Okres koncepcji trwa od 35 do 40 dni, a osoby pozostawiają kolonię po 44-48 dniach po wykluciu.

Po wylęgu jaja rodzice identyfikują i czuli tylko ich potomkowie. Kiedy rodzice wrócą do pasz wszystkie, krótko dzwonią. Offspring rozpoznaje głos macierzysty i może uruchomić, skakać lub latać do rodzica do żywności. Jeśli inne młode osoby zbliżają się do rodziców, zostaną wydalone. Kiedy potomstwo uczy się latać, może kręcić wokół kolonii, dopóki rodzic nie powróci, aby go nakarmić, a nawet dążyć do rodzica przed karmieniem.