Kazarka

Kazarka - To trochę gęsi, z niemal ciemnym upierzeniem i kontrastową białą z powrotem. Istnieją podstawowe dwie formy: ładne i blade. Zdziwione znajdują się w południowo-wschodnich wybrzeżach Wielkiej Brytanii, mają ciemny szary brzuch i boki. Pale-pchany w północno-wschodniej Anglii, ale poszczególne ptaki będą ryzykować dalej na południe, mają blado boków i żołądek z zauważalnym kontrastem do czarnej piersi.

Pochodzenie typu i opis

Nazwa Barroczki pochodzi ze starych bandgas ", co oznacza" spaloną gęś ", która odnosi się do ciemnego koloru tej północnej gęsi. Jest to mała gęsia 55-65 cm długości lub wielkości mallard. Jego upierzenie to prosty rysunek tricolor: ciemnobrązowy tył i skrzydła, biały brzuch i ogon, a także ciemne czarne piersi, szyja, głowa i dziób.

Aparat dla dorosłych ma również małą białą plamę na szczycie szyi. Kiedy oddaje się w płytkiej wodzie, odwracając się do góry nogami, aby dotrzeć do chwastów wodnych, Casque sprawia, że ​​cudowna transformacja - ciemnobrązowa gęś staje się jasna biała, a paliczki ogonowe w powietrzu. Z Canadian Goose można go wyróżnić z krótszej szyi, braku białego paska chifferowego, ciemnej klatki piersiowej i charakterystycznego połączenia z czterech notatek.

Podczas lotu, dorosła ciemna komora zawsze demonstruje najsilniejszy kontrast dna ciała z tyłu ptaka, między ciemnym bandlash a białymi dolnymi narzuty. Jednakże ważne są jednak najlepsze jednostki, które ważna jest ciemna kardica zimnego popiołu lub szaro-brązowego. W porównaniu z ciemnością, blada komora może się wydawać, być może trochę z krótszą szyją z krótszym, "lufą" ciała. Takie różnice są jednak cienkie i stałe identyfikacja oparta wyłącznie na upierzeniu.

Hybrydy czarnych przypadków są rzadkie, ale regularnie: niektóre znane osoby powracają do tradycyjnych zimowych miejsc i przynoszą hybrydy drugiej generacji. Hybrydy przypominają czarne procesy, ale wszędzie pokazują wyraźne cienkie odcienie szare odcienie, z szarą barwną białą stroną i odcieniami szarymi w górnych częściach. Jednak ich wygląd jest silnie zmienia się w zależności od światła.

Wygląd i funkcje

Odróżnij ciemne i blade, czarne i szare komory. Pomimo faktu, że obecnie są one oficjalnie odnoszące się do podgatunkowych, różnice między różnymi formami przypadków są większe niż między wieloma pełnymi typami, i stanowią znacznie więcej niż ciemny lub blady brzuch.

Na przykład: ciemna kamera. Żołądek dorosłej ciemnej komnaty dym-szaro-brązu, z bardziej bladymi górnymi i tylnymi bocznymi stronami spowodowanymi przez szaro-biały. Jednak niektóre ptaki mogą wyglądać zaskakująco bleni, zwłaszcza jeśli są wyrównane inaczej z resztą stada lub oświetlone silnym światłem słonecznym. Dorywczo z ciemnym brzuchem są najbardziej blade na wiosnę, a w tym momencie jest największy poziom błędnej identyfikacji

Blada komora. Dorośli blady barlases mają naprawdę bardzo bladego brzucha i boków. W wielu osobnikach te sekcje jasno-białej, ale na innych są bladobrązowe. W ten sposób żołądek kontrastuje wyraźnie z czarnymi piersiami i górnymi częściami. Obszar między łapami jest całkowicie biały, więc atrakcyjny kontrast jest zawsze skierowany do przedniej części, między czarną piersią i białawym brzuchem. Wierzchołki bladego kasacji zawsze mają wyraźne odcienie średniego brązu, nie są szare, więc w grupach mieszanych jest czasami łatwiejsze do podświetlenia je w kolorze górnych części. Chociaż, w rozmiarze i strukturze, są one podobne do innych form przypadków, niektóre (być może szczególnie mężczyźni) często wyglądają dość squat z dużymi, dość kątowymi głowami;

Czarna kamera. Dorosłe czarne kamery wykazują bardzo silne kontrasty z czarno-białym upierzeniem, które są najlepiej doceniane w słabym świetle. Biały kołnierz szyi silny i głęboki, a górna i tylna strona jest uderzająco jasna biała, choć ze szarą pionową podszewką. Żołądek jest bardzo ciemny ziemski brązowy, wygląda na czarną w słabym świetle i niewiele kontrastuje z czarnymi piersiami i górnymi częściami. Obszar między łapami jest ciemny, podobnie jak ciemne koszary, więc w locie w stadach trudno jest podkreślić czarne komór. Górna część ciała jest ciemnobrązowa, bez szarych odcieni;

Szara komora. Jego wygląd jest zmienny, łączący cechy bladej i czarnej Caucci, która prowadzi do założenia, że ​​może być formą całoroczną, ale zaproponowano jako ważne podgatunki oparte na analizie DNA, a także morfologię.

Siedlisko

Przypadki mieszkają w bliskim sąsiedztwie wybrzeża i oceanu. Ich ulubionymi siedliskami są usta rzek, które rosną i zejdą się z pływami. Limanov zwykle istnieje piaskowatym płytkim lub pasem ziemi, która chroni je przed falami, a zwykle jest również podłączony do rzeki lub przepływu. Te usta zazwyczaj rozwijają się szeroką gamę wodorostów i roślinności wodnej. Migrują także do zimnych tundry wzdłuż wybrzeża, aby pomnożyć.

Istnieje jedna populacja ciemnych przypadków, gniazdkowania w północnej tundrze centralnej Syberii, migrując przez Bałtyk i zimę głównie wokół południowego morza północnego i na północnym zachodniej części Francji. W Wielkiej Brytanii ziga głównie między ustami Hambera i Exe. Blask koszary składają się z trzech populacji, z których dwa osiąga Wielka Brytania. Jedna z tych ras na Svalbard i Ziemi Franz Joseph i Zima w Danii i Northumberland. Kolejna populacja rasy Północnej Grenlandii i Northeastern Canada, migruje przez Islandię i zimy głównie w Irlandii i najbardziej zachodniej Wielkiej Brytanii.

Trzecia populacja rasy w centralnej części Arktyki i zimy na wybrzeżu w USA Atlantyku. Nadzwyczajne wpisy w południowo-Wschodniej Anglii prawdopodobnie pochodzą z populacji Spyzberegen, chociaż jednostki towarzyszące innym gęsiom z północno-zachodniej (takie jak gęsi z różowymi łapami) częściej występują z Grenlandii lub Kanady. Czarna komora rasy w Arktyce, Kanadzie, Alasce i wschodniej Syberii. Ptaki Syberyjski - Rocznych Zimowych gości do Anglii Południowo-Wschodniej z Dark Casuals, a Kanadyjskie ptaki sięgają Irlandii z bladymi przypadkowi.

Czwarta populacja zmian - szary, gniazdkowania głównie na wyspach Melville i Prince Patrick w zachodniej części wysokiej Arktyki Kanady, chociaż jego status taksonomiczny pozostaje niepewny i nie ma nazwy naukowej. Na brytyjskiej liście nie ma szarych baraków, ale kilka ptaków wystąpiło w Irlandii, najwyraźniej tego typu, a jeden lub dwóch z nich podejrzeli również w Wielkiej Brytanii. Biorąc pod uwagę, że jego obszarze reprodukcji graniczy z kanadyjskim bladym barlami, najprawdopodobniej wydarzyło się z Irlandii i Zachodu.

Odżywianie

Historycznie Kozak był chętny do jedzenia prawie ekskluzywnego jedzenia, który jest nadal bardzo preferowany, gdy jest dostępny. Teraz produkują także jedzenie na pastwiskach i byli w stanie dywersyfikować swoją dietę przy braku trądziku, chociaż ich zasięg jest nadal ściśle z nimi związany. Przypadki żywią się również bezkręgowców wody.

Casarka jest głównie jej herbivore, karmienia ziołów, Mshami i porostów, a także roślinność wody w miejscach reprodukcyjnych. Podczas reprodukcji barroczek żywią się różnymi roślinami ziemnymi, takimi jak Qing (Cochlearia) i mchów, chociaż żywią się także różnymi algami w wodzie morskiej. W miesiącach zimowych algi są ich główną dietą. Pasują też na lądzie.

Podobnie jak większość gęsi, baraków - doskonałych pływaków przystosowanych do życia na powierzchni wody. Zamiast nurkować, karmią się przy niskiej końcówce, ciągnąc węgorza z dna. Aby zapewnić karmienie podczas przypływu, gdy woda jest zbyt głęboka, aby mogli uzyskać swoje ulubione jedzenie pod wodą, pozostają pływać na powierzchni.

Wyzwanie sprawy bardzo dobrze pływa i sprawia, że ​​skacze do osiągnięcia roślinności. Żywią się dużymi stadami, a także w wodzie i na przybrzeżnych łąkach wzdłuż Limanov. Żyją w gęstych grupach w chronionych zatokach i wodach przybrzeżnych.

Cechy charakteru i stylu życia

Stosunkowo niewiele wiadomo o stylu życia tego gatunku. Gniazdują na płaskich obszarach tundry w pobliżu stawów i jezior, a także na wyspach. Podczas migracji, a zimą koszary są ściślej związane z wybrzeżem niż inne gęsi, a często spędzają czas w delcie lub w płytkich obszarach morskich.

Przypadki - ptaki społeczne, i muszą mieć dużo przestrzeni i wielu towarzyszy. Potrzebują dużo miejsca do upadku, a także dużo wody. Ich źródło wody powinno również rosnąć podwodną roślinność.

Żadne inne gniazda gęsi do tej pory na północy, jak komora, a tylko kilka migruje do tej pory. Te małe gęsi są charakterystyczne dla obszarów przybrzeżnych latem i zimą. Większość obserwatorów ptaków je znają, oglądając swoje zimujące stada wzdłuż brzegów. Podróżowanie między letnimi i zimowymi placówkami, mogą latać na wysokiej wysokości, przekraczając ogromne przestrzenie sushi lub otwartego oceanu.

Koszary mają silne skrzydła, które wykonują szybkie wieje. Latają w zwartej linii stada lub ukośnej linii, czasami w dobrze otwartym tworzeniu w kształcie litery V. Podczas migracji latają niskie od wody. Biały fragment jest często uderzający podczas lotu.

W Ameryce Północnej, koszary zimowe wzdłuż wybrzeża Pacyfiku z Alaski do Dolnej Kalifornii i kontynentalnej Meksyku, a także wzdłuż wybrzeża Atlantyku z Massachusetts do Karoliny Północnej (głównie z New Jersey do Karoliny Północnej).

Od połowy lat 60., ponad 80% licznej populacji zimowej Rosji, Japonii i Ameryki Północnej mieszkało w dolnej Kalifornii i innych częściach północno-zachodniej Meksyku. Dorywczo zimy głównie w mokradłach, wzdłuż laguny i ujść rzek, w płytkich zatoczkach.

Struktura społeczna i reprodukcja

W wysokich szerokościach geograficznych, gdzie te mnoży gęsi, dobry sezon na cykl hodowlany jest zwykle zbyt krótki, a tworzenie par i zalotów często występuje w obszarach zimujących lub podczas migracji do miejsc reprodukcji. Wykonują pewne pokazy ochronne, chodzenie z wydłużoną głową i szyją naprzód, w prawie poziomym, pokazując białe plamy szyi. BAROKKI mnożą się raz w roku w najlepszym okresie z dobrymi warunkami pogodowymi. Kurs zwykle podróżuje razem do miejsc reprodukcji i pozostaje w kilku życiu.

Gniazdują w koloniach, a to zachowanie ma przede wszystkim funkcję ochronną z drapieżności niedźwiedzi, lisów, mewy i kawałków. Pokaz między dwoma partnerami obejmuje postawy rytualne i ruch do kopulacji, co zwykle występuje na wodzie. Koszary gniazdują w pojedynczym parach lub luźnych koloniach. Istnieje konkurencja przypadków z bardziej dominującymi non-gniazdami. Gniazdo jest płytką depresją, zwykle zlokalizowaną na wysokości na ziemi, jest wyłożony materiałem warzywnym i w dół.

Wychodzące jaja zwykle występują w połowie czerwca. Od trzech do pięciu jaj jest żółto-biały i inkubowany przez kobietę w ciągu 24-26 dni. Mężczyzna jest zawsze obok gniazda. Koszary rzucają wkrótce gniazdo wkrótce po wykluciu pisklętów, a młodzi ludzie są objęte około sześcioma tygodni. Właśnie w czasie, gdy są zafascynowane, dorosłe osoby zmieniają upierzenie, pozostając niezdolne do lotu przez kilka tygodni. W tym okresie są bardzo nieśmiałe i bardzo wrażliwe na naruszenia. Podobnie jak inne rodzaje gęsi, rodzice pozostają z ich młodymi w zimie i wiosennej migracji w przyszłym roku. Dojrzałość seksualna w przypadkach osiąga się w wieku dwóch lub trzech lat.

Naturalni wrogowie

Przypadki wrogów naturalnych to: Białe niedźwiedzie - Dziewczyny Saint-Size - Pompy Arktyczne. Wszyscy polują na skrzynki jaj i pisklęta. Rzeczywisty drapieżnik Kozaków rzadko obserwuje się w dziedzinie, a zatem rola drapieżników jest często mocno niedoceniana. Rodzaje są ograniczone w ich dystrybucji, które nie są następstwowe przez zachowanie przed drapieżnikami, które opracowane w podgatunkach ze stałym wyborem ciśnienia drapieżnika.

Największym zagrożeniem dotyczącym przypadków jest strata i degradacja zimowych siedlisk z powodu rozwoju człowieka, ingerencji i zaburzeń ich siedliska. Casara była kiedyś ukochaną grą, a tysiące osób strzałów każdej wiosny i jesieni podczas ich migracji. To stałe prześladowania doprowadziło do ostrego zmniejszenia liczby populacji. Na szczęście Casarka jest teraz chroniona przez prawo, a ich obecna populacja jest stosunkowo stabilna.

Kilka ważnych czynników wpływa na zdrowie populacji ptaków, w tym środowiska ochronnego, średniej gniazdowania siedliska, żywności i wody. Kaserwa zależy od zdrowego trądziku, ich głównego źródła żywności. Gdzie ich populacja została zniszczona lub znacznie zmniejszona, w części populacji przypadków liczba osób spadła do takiego stopnia, że ​​nie odzyskali.