Dymiący lampart

Dymiący Lampart Piękny drapieżnik z jednej rodziny z kotami. Tworzy jeden pręt, który obejmuje tytułowy widok Neofelis Nebulosa. Predator, w rzeczywistości nie jest lampart, chociaż nosi taką nazwę z powodu podobieństwa z odległym względem.

Pochodzenie typu i opis

Brytyjski Naturalist Edward Griffith W 1821 Pierwszy opisał ten kot, dając mu nazwę Felis Nebulosa. W 1841 r. Brian Hoton Hodgson, zwiedzanie fauny w Indiach, Nepal, na podstawie opisu próbki atomowej, zwanej tego rodzaju makroskeloidami Felis. Poniższy opis i nazwa bestii z Tajwanu dał biologowi Robert Suinho (1862 g.) - Felis Brachyura. John Edward Grey zebrał wszystkie trzy w jednym rodzaju Nefelis (1867.).

Dymiący Lampart, choć reprezentuje kształt przejściowy między małym kocim do dużych, ale genetycznie bardziej blisko tego ostatniego należącego do pantery z rodzaju. Wcześniej drapieżnik, uważany za jeden, został podzielony na dwa typy w 2006 roku.

Zbieraj dane na wyspie ssaki nie było łatwe. Jako podstawa do badania DNA, skórki zwierząt są przyjmowane, przechowywane w różnych muzeach świata, odchodźców zwierząt. Według tych danych i morfologii Nefelis Nebulosa jest ograniczona do Azji Południowo-Wschodniej, ta część, która jest na kontynencie i Tajwan i N. DIARDI mieszka na wyspach Sumatry, Borneo. Wynik badań zmienił również liczbę podgatunków.
Wszystkie podgatki Nebulosa zostały połączone, a populacja diardi jest podzielona na dwa: DiaRdi Borneensis na wyspie Borene-Diardi Diardi na Sumatrze.

Dwa gatunki zerwały 1,5 miliona. lata temu z powodu izolacji geograficznej, ponieważ komunikat ziemi zniknął między wyspami, prawdopodobnie ze względu na zwiększony poziom morza lub erupcji wulkanicznych. Od tego czasu dwa gatunki nie spotkały się i nie krzyżowały. Dymiczny lampart z wysp ma mniejsze i ciemniejsze plamy i ciemniejszy wspólny kolor wełny.

Wygląd i funkcje

Charakterystyczny kolor wełniany w wełny, sprawia, że ​​bestie są niezwykle piękne i różne od innych krewnych rodziny. Eliptyczne plamy ciemniejszego koloru niż tło, a krawędź każdego miejsca jest częściowo oprawiona przez czerń. Znajdują się w stosie monochromatycznego pola, który różni się od jasnobrązowego z żółtością do nasyconego szarego.

Kufa jest lekka jako tło, solidne czarne plamy świętować czole, policzki. Strona brzuszna, kończyny są oznaczone dużymi czarnymi owalami. Dwie stałe czarne paski rozciągają się zza uszu wzdłuż tyłu szyi do ostrzy, gruby ogon jest pokryty czarnymi znakami łączącymi się pod koniec. Spoty boczne są solidne, nie błotniste. Zmieni się zanim zwierzę jest około sześciu miesięcy.

Stopy drapieżnika są stosunkowo krótkie, w porównaniu z innymi kotami, tylne kończyny są dłuższe niż front. Koszacje mają szeroką gamę ruchów, masywne łapy, są zakończone przez wycofanie pazurów. Struktura ciała, wysokość kończyny, długie ogon są idealne do lasagny na drzewach, jak w górę iw dół. Ssaki mają dobry wzrok, słuch i zapach.

W bestii, w porównaniu z innymi krewnymi tej rodziny: Węższa, długa czaszka jest najdłuższymi kłami, w odniesieniu do wielkości ciała, a żółwia otwiera znacznie szersze. Kły mogą mieć więcej niż 4 cm. Różowy nos, czasem z czarnymi plamami. Krótkie uszy są powszechnie umieszczone, zaokrągliły. Iris oko zwykle żółto-brązowy lub zielony szary szarawy zieleń, uczniowie są ściśnięte w pionowe szczeliny.

Siedlisko

Widok Neofelis Nebulosa znajduje się na południe od gór Himalajskich w Nepalu, Bhutan, na północy - wschód od Indii. Południowa część zasięgu jest ograniczona do Myanmar, Południowa Chiny, Tajwan, Wietnam, Laos, Kambodża, Tajlandia, Malezja (obszary kontynentalne). Trzy podgatunki zajmują różne regiony: Neofelis n. Nebulosa - południowa Chiny i Malezja Malezja - Nefelis N. Brachyura - przed mieszkaniem na Tajwanie, ale teraz wymarł - Neofelis N. Macrosloides - Spełnia Myanmar do Nepal - Neofelis Diardi - Niezależny widok z Wysp Borneo, Sumatra.

Drapieżniki żyją w lasach tropikalnych, dotarcie do obszarów na wysokości 3 tys.M. Używają drzew do rekreacji, a także do polowania, ale spędzają więcej czasu na ziemi niż wcześniej oczekiwano. Obserwowanie drapieżników pokazały, że najczęściej występują w tropikach wiecznie zielonych lasów. Ssaki zamieszkują krzewów gogęty, wtórne suche subtropikalne, przybrzeżne lasy liściaste, mogą spotkać się w bagnach namorzynowych, na wycinaniu i łąkach.

Odżywianie

Jak wszystkie dzikie koci, te zwierzęta są drapieżnikami. Po wierzę, że spędzają dużo czasu podczas polowania drzew, ale ostatnie badania wykazały, że zadymione lamparty i polowanie na ziemię, a podczas drzew po południu.
Zwierzęta, na których polowania Predator jest polunkami: Lori-małpy - Niedźwiedź Macaki - Webiers-Malay Lizards- Szafki - Brodaty świnia - Susliki - Cyflety palmowe.

Drapieżniki mogą złapać pióra, takie jak bażanty. Pozostałości ryb stwierdzono w odchodach. Są przypadki atakowania tych dzikich kotów na bydle: cielęta, świnie, kozy, drobiu. Te zwierzęta zabijają zdobycz, pchając zęby w głowie, łamiąc kręgosłup. Jedzą, wyciągając mięso z tuszy, pchając kły i frezy, a potem dramatycznie odrzucając głowę. Często zwierzę siedzi w zasadzce na drzewie, ściśle przylegające do gałęzi. Na atakach ekstrakcyjnych z góry skakając na plecach. Mniejsze łapie hodowlane z ziemi.

Cechy charakteru i stylu życia

Ciało przystosowane do takiego stylu życia pozwala osiągnąć te niesamowite umiejętności. Ich nogi są krótkie i silne, zapewniają dźwignię i centrum grawitacyjne. Ponadto niezwykle długi ogon pomaga z równoważeniem. Aby uchwycić ich duże łapy, są uzbrojone w ostre pazury i specjalne podkładki. Tylne kończyny mają elastyczne stawy kostki, umożliwiając również obrócenie nogi.

Badania dr Kristiansen z Muzeum Zoologicznego Kopenhaga ujawniły związek między tymi stworzeniami. Badanie właściwości czaszki zarówno żywych, jak i wymarłych kotów wykazało, że jego struktura w Smoky Leopard miał podobieństwa z wymarłymi żaglami, takimi jak Paramachairodus (przed zawężeniem grupy i pojawił się ogromne górne kły w bestiach).

Oba zwierzęta mają ogromny rozmiar otwartego wypasu, około 100 stopni. W przeciwieństwie do nowoczesnego lwa, który może otworzyć usta tylko 65 °. Oznacza to, że jedna z linii współczesnego koci, z którego tylko Smoky Leopard jest teraz, nastąpiły pewne wspólne zmiany z prawdziwymi pikantnymi kotami. Oznacza to, że bestie mogą polować na dużą zdobycz na wolności trochę inaczej niż inne główne drapieżniki.

Koty Savera zębate upadły zdobycz na szyję, używając wydłużonych zębów, aby złamać nerwy i naczynia krwionośne i przechwytują gardło, aby dusić ofiarę. Ta technika polowań różni się od ataków nowoczesnych dużych kotów, które chwytają ofiarę do gardła, aby udusić produkcję.

Struktura społeczna i reprodukcja

Zachowanie społeczne tych zwierząt było mało badane. Na podstawie stylu życia innych dzikich kotów prowadzą samotny styl życia, łącząc się z partnerstwem tylko do krycia. Kontrolować ich terytorium jako dzień i noc. Plac może wynosić od 20 do 50 m2.

Terytorium drapieżników zmieni się, rozpylając mocz i pocieranie o przedmioty, drapanie pazurów kory drzew. W nocy, wibribusy pomagają im. Te koty nie wiedzą, jak kręcić, ale sprawiają, że smażenia dźwięki, a także wysokie dźwięki, podobne do Meowing. Krótki krzyk jęknący można wysłać na odległość, cel takiej wokalizacji jest nieznany, możliwe jest, że ma na celu przyciągnięcie partnera. Jeśli koty są skonfigurowane przyjazne, pociągają szyję, podnosząc twarz. W agresywnym stanie zęby są odsłonięte, marszcząc nos, dźwignia z syczą.

Przypisanie zwierząt występuje po dwóch latach. Parowanie może wystąpić przez długi okres, ale częściej od grudnia do marca. To zwierzę jest tak agresywne, że nawet powoduje, pokazuje charakter. Mężczyźni często poważnie zastanawiają się ich dziewczyną, czasami aż do przerwy na kręgosłupa. Parowanie odbywa się kilka razy z tym samym partnerem, który gryzie kobietę, że dźwięki, zachęcając męski do dalszych działań.

Ciąża trwa około 13 tygodni, kończąc narodziny 2-3 ślepych, bezradnych dzieci, waży 140-280 g. Są motery od 1 do 5 sztuk. Gniazda to zagłębienia drzew, pustkę pod korzeniami, zacisznymi narożnikami, zarośnięty krzewami. Przez dwa tygodnie dzieci są już widziane, były aktywne do miesiąca, a na trzy przestają jeść mleko. Matka uczy ich polowania. Całkowicie niezależne kocięta stają się dziesięć miesięcy. Po pierwsze, kolorystyka ma absolutnie ciemne plamy, które rozszerzają się z wiekiem, rozjaśnić centrum, pozostawiając ciemny obszar. Nie wiadomo, gdzie kocięta są ukryte podczas polowania na matki, prawdopodobnie w koronach drzew.