Polarny wilk

Polarny Wilk jest podgatunkami konwencjonalnego wilka. Drapieżnik ssak należy do rodziny ping i rodzajów wilków. Według jednej z istniejących wersji dzisiaj, Polar Wilki są uważane za przodków domowego samodzielnego psa Aborygenowego, ale taka hipoteza nie otrzymała jeszcze takiej hipotezy.

Opis

Standardowy opis drapieżnego polarnego wilka nie ma znaczących różnic od głównych cech wyglądu jego konwencjonalnego szarego faceta.

Taka funkcja wynika z faktu, że mieszkańca Tundry, zgodnie z systematyką tych ssaków dzikich zwierząt, uważa się za podgatunki typowego wilka zwyczajnego.

Wygląd, wymiary

Polarny wilk jest dużym, dobrze rozwiniętym, odpornym i potężnym zwierzętami drapieżnymi. Średnia wysokość dorosłego mężczyzny w kłębie często osiąga 95-100 cm, a długość ciała może wynosić 170-180 cm z średnimi wagami 85-92 kg. Czasami znaleziono większe i masywne osoby.

Wymiary dorosłych kobiet wynoszą średnio około 13-15% mniej niż wymiary kobiet samców. Arctic Polar Wilki mają wystarczająco grubą bardzo jasną wełnę z obecnością bardzo wyraźnego czerwonawego cienia, a także mają małe uszy typu stojący, długie nogi i ładny puszysty ogon.

Styl życia, zachowanie

Polar Wilki są łączone w nie zbyt duże stole, średnio 7-25 osób. Najczęściej, tak zwane stada rodzinne można zaobserwować, w którym nie tylko para nadrzędna jest wliczona, ale także ich młode i dorosły osoby z kilku poprzednich miotów. Kształtny stado jest zwykle kierowany przez lidera, ale jego kobieta w stadzie zajmuje podobną pozycję. Pozostała część stada podporządkowała lidera i tworzy własną hierarchię.

Na polowaniu, w procesie karmienia i podczas wychowania młodych zwierząt dorosłych wewnątrz pakietu okazuje się przyjacielem. Dość często jeden lub kilka młodych wilków wygląda na wszystkich młodszych, podczas gdy ich matka idzie na polowanie. Pod względem hierarchii stosunki wewnątrz takiego paczki są przeprowadzane przez złożony język, który składa się z ruchów, dźwigni i wad. Zbyt poważne i krwawe kolizje między wilkami są rzadko obserwowane.

Z pomocą charakterystycznej pisowni polarny wilk powiadamia jego obecność przedstawicieli innych stad. Jest zatem oznaczony terytorium i możliwe jest uniknięcie niepożądanych spotkań, które mogą się kończyć w bitwach.

Pojedyncze wilki, z reguły, są młodymi zwierzętami, które opuścili swoje rodzime stada i w poszukiwaniu oddzielnego terytorium. Gdy taki drapieżnik znajduje wolną działkę, oznacza to w pewnych miejscach z ostrzami lub kałami, stwierdzając tym samym jej prawa do takiego terytorium.

Ile mieszka Polar Wilk

Średnia długość życia polarnego wilka w warunkach dzikich zwierząt może się różnić od pięciu do dziesięciu lat. Jednocześnie takie zwierzęta mają wytrzymałość i doskonałe zdrowie. W niewoli przedstawiciele tych podgatunków są dość zdolni do życia dwudziestego wieku.

Dimorfizm seksualny

Polarny Wilk ma dość dobrze wymawiany dimorfizm seksualny. Mężczyźni zazwyczaj znacznie większe kobiety. Takie różnice anatomiczne są bardziej negatywnie pod względem masy korpusu drapieżników i są mniej wyraźne w ich geometrycznych proporcjach. Z reguły środkowa masa dorosłych kobiet wynosi 80-85% szerokich starszych mężczyzn. W tym przypadku ogólne wskaźniki długości ciała żeńskiej kobiety nie przekraczają 87-98% długości ciała mężczyzny.

Siedlisko

Naturalnym siedliskiem polarnego wilka jest terytorium Arktyki i Tundry, z wyjątkiem znaczących obszarów pokrytych lodem, a także indywidualnymi lodami. Dziś Polar Wilki mieszkają na rozległe terytoria obszarów polarnych, które przez pięć miesięcy są w pełni wysłane w ciemności i pozbawione ciepła słonecznego. W celu przetrwania ssaków drapieżniki zdolnych do jedzenia praktycznie każdej pasz.

Polar Wilki są dobrze dostosowane do życia w trudnych warunkach Arktyki, w stanie zamieszkać w warunkach niskich temperatur negatywnych, nie będą się rozgrzać pod promieniami światła słonecznego. Obecnie takie drapieżniki zamieszkuje jeden z najbardziej bezawodnych terytoriów naszej planety, gdzie od kwietnia temperatura jest bardzo rzadko rzadko wspinaczkowa - 30 ° C.

Stałe mocne i bardzo zimne wiatry są powodem, dla którego tryby temperatury filcowe wydają się znacznie niższe niż istniejące wskaźniki, tak znacząco gleba amoważy pozwala przetrwać tylko roślinność z bardzo krótkim systemem korzenia. Niski ssaki są w stanie utrzymać żywotność w takich ekstremalnych warunkach, w tym tych, którzy polują na Wilki Polarne.

Odżywianie

W otwartych przestrzeniach Arktyki, Polar Wilki są bardzo trudne do znalezienia dobrego schronienia, pozwalając drapieżnikowi nieoczekiwanie atakować. Kiedy stado dorosłych wilków nadrabia stado owiec, te mają tendencję do zajmowania wiarygodnej obrony okrągłej. W takim przypadku drapieżniki nie są w stanie przebić się przez taką żywą barierę reprezentowaną przez wystarczająco długie rogi i potężne kopyta. Dlatego stado wilków pozostaje tylko po czasie oczekiwania i doświadczanie cierpliwości sami. Prędzej czy później nerwy motfloku nie wytrzymują takiego napięcia, a otwarcie koła występuje.

Czasami, szybko biegając po spidach, wilki mogą być bardzo łatwo zmusić zdobycz, aby zmienić pozycję, tak aby ci, którzy nie mogą już obserwować napastników. Taka taktyka polarnych wilków pomaga zbyt często, ale jeśli drapieżniki towarzyszy szczęście, potem mannocks, na końcu, tracą ekspozycję i rozproszenie, stając się wystarczająco łatwą zdobycz. Wilki rzuciły się do ofiary, próbując odpychać z całkowitego stada najmłodszych lub bardzo osłabionych zwierząt. Postawiając swoją ofiarę, polarne wilki chwyć i wspólne wysiłki na ziemi. Niemniej jednak tylko każde dziesiąte polowanie odnosi sukcesy, więc polarne wilki są często głodujące na kilka dni.

W okresie jesiennym i zimowym, Polar Wilki są stopniowo przenoszone na terytorium bardziej korzystnych obszarów, w których drapieżny ssak będzie mógł znaleźć wystarczającą ilość żywności. Stada wilków migrują na terenach południowych po dość dużych stad reniferów. Jest oneby i jelenie, które są główną i największą zdobyczą, na której stada polarnych wilków są w stanie polować. Ponadto dieta drapieżników obejmuje niska polarne i leminy. Odwijając się na kilka dni, dorosły wilk może jeść do dziesięciu kilogramów świeżych mięsa. Nieregularność odżywiania czasami prowadzi do faktu, że drapieżnik, na przykład, jest spożywany przez cały polarny zając z wełną, skórą i kościami.

Reprodukcja

Polska, męski Wilk samcy sięgają na trzy lata, a kobiety stają się ciepłe w trzecim roku życia. Okres parowania drapieżnego ssaka spada na marca. Ciąża Samice polarne Wilk trwa średnio 61-63 dni, po czym pojawia się światło, jako reguła, cztery lub pięć młodych.

Prawo do przynoszenia potomstwa w stadzie wilka jest tylko kobietą lidera, więc śmieci, który pojawił się na świetle z innych kobiet, jest natychmiast zniszczony. Taka funkcja wynika z faktu, że nadmiernie duża ilość wytarcia w trudnych warunkach naturalnych jest bardzo trudna do podawania. Takie zamówienia są również kierowane przez mieszkańców Gien w Afryce.

Natychmiast po zakończeniu okresu małżeństwa kobieta w ciąży opuszcza migrującą jesień i zimą paczkę, która pozwala kobiecemu znaleźć wygodne i bezpieczne legowisko. Czasami jest to legowisko na własną rękę, ale jeśli gleba bardzo zamarza, to kobieta potomstwo przynosi rozszczep rocka lub stary lair. Cubs z polarnego wilka pojawiają się absolutnie ślepy i bezradny, a także z całkowicie zamkniętymi otworami do uszu. Noworodki wagins waży około 380-410 gramów.

Początkowo Volctera jest całkowicie zależna od swojej matki, która karmi je swoim mlekiem, ale około miesiąca starości, uprawiane zasłony są już w stanie jeść spawane mięso, skoczyło przez mężczyznę. Jest mężczyzną po pojawieniu się potomstwa światła przynosi kobietę i jego wagony. Z wystarczającym odżywianiem młodych wilków już na początku lata otrzymują pełne prawo do bycia wewnątrz stad i są w stanie migrować razem z dorosłymi polarnymi wilkami.

Naturalni wrogowie

Pomimo surowego klimatu w dziedzinie siedliska, Polar Wilki przystosowały bardzo dobrze do życia bez światła słonecznego i ciepła, mają doskonałą odporność i niesamowicie trwałe. Między innymi, Polar Wilki praktycznie nie ma wrogów w przyrodzie. Czasami takie drapieżniki mogą cierpieć na ataki niedźwiedzi lub umierających w walkach ze swoimi krewnymi. Przyczyną śmierci polarnego wilka może być również zbyt długim głodem.