Złoty złoty

Złoty złoty

W 1915 r. Zainstalowano niesamowity fakt: w materiałach drzewnych, zbierane 26 lat temu, żywy larwy małego chrząszcza - złoty rak. Następnie znany stał się znany o 32 innych podobnych przypadkach, a w 11 z nich termin był jeszcze bardziej znaczący - najbardziej maksymalnie wyniósł 51 lat. Jeśli rozpoznamy, że chrząszcze wkładają jaja, gdy drzewa rosły (i z prawdopodobieństwem 99%, a to było), to rodzaj szmaty powinno być uważane za najbardziej żyłący owad na świecie.

Mieszka tego niezwykłego owada w Ameryce Północnej (USA, Kanada).

Jak wygląda

Złote pasanie jest charakterystyczne dla jego rodziny. Jest to typowy chrząszcz: krótkie wąsy i kończyny, wydłużone, czasami mały spłaszczony kształt ciała bez znaczących różnic w różnych gatunkach. Ale stały zbiornik i złącze mają jasny kolor (najczęściej zielony) i metalowy połysk, dzięki czemu owady i ma ich imię.

Złoty złoty

Larwy szmaty w przeciwieństwie do IgoO jest raczej niezwykłe. Mają długie białawe ciało i zauważalnie pogrubione połączenie - ukrywa się w nim głowa. Kończyny nie mają larw.

Chrząszcze miodowe są bardzo cenione ze względu na swój złoty brokat i piękny kolor. Są nawet wykorzystywane do produkcji bransoletek i koralików.

Styl życia

Złoty złoty

Aparatura rottera Buprestis Auruleta, jak wszystkie szmaty, odrzucone

Podczas gdy słońce ukrywa się za chmurami, zboża cicho siedzą w odosobnionych miejscach, ale stoi niebo, aby zwiększyć się i wyznaczyć jasną pogodę, gdy przychodzą do życia. Owady są wykonywane w locie sporo czasu, głównie biegają głównie wokół kory drewna, a oni robią to niesamowicie zwinny - aby złapać ich bardzo trudne. Dorośli są zasilani liśćmi i skorupami niektórych roślin.

Larwy szmat żyją w uderzeń utkniętych w drewnie. Aby położyć ścieżkę do tłumu, muszą skutecznie pracować z szczękami i mieć niezawodne wsparcie. Dlatego larwy wszystkich szmat, w tym Buprestis Auruleta, takie niezwykłe wygląd. Przyskowana powierzchnia szerokiego i potężnego transfigury pomaga im mocno spoczywać w ścianach przygotowanego tunelu, a żebrowane drewno i kora służą jako paszy. Dlaczego życie larw jest tak długi? Naukowcy uważają, że powód leży w warunkach zewnętrznych: jeśli drzewo nie otrzymuje wystarczającej ilości odżywiania, to życie w nim musi spowolnić swój rozwój do lepszych czasów. Jednak nie wszyscy przedstawiciele tego gatunku są w stanie. Entomolog D. N. Smith, który odkrył fakt Długoszczelnych owadów, wierzył, że nawet z jednej części odosobnionej części osób może być utrzymywany w drewnie przez dziesięciolecia, a niektóre.

Artykuły na ten temat