Górskie owce

Górskie baranami nazywane są grupą zwierząt man-losowych - członkowie rodziny ospałackich, które są podobne do między sobą przez niektóre znaki, Domowej roboty owce, Ovesebans i kozy górskie.

Możliwe jest rozróżnienie od ostatnich górskich baranów, głównie przez imponujących rogów, w przekroju z zaokrąglonym kształtem, a także na bardziej masywnym, gęstym kompleksie, krótkie kończyny i brak brody. Wild Mountain Ram, w porównaniu z domowej roboty owcami, bardziej przechowywanymi, a róg jest wyższy. Podobny do tego zwierzęcia jest również niebieskie i gratywne barany, które są postaci pośredniej między zwykłymi baranami a górami kóz.

Górskie barany charakteryzują się średnimi i dużymi rozmiarami. A głównie ich rodzaje ich typów, które naukowcy mają około siedmiu, są systematyzowane i różnią się nawzajem.

Najmniejszy przedstawiciel tej grupy - Muflon. Zwierzęta te mają wysokość około 75 cm, osiągając wagę od 25 do 46 kg. Lider wśród gatunków jest Arhar - największym przedstawicielem tej grupy. Taki mieszkańcy gór ważą czasami do 100 mężczyzn do 220 kg, osiągając wysokość więcej niż miernik. Ponieważ możesz upewnić się, że zdjęcie barana górskiego, bezwarunkowa duma i dekoracja takich zwierząt są rogi, skręcone w oryginalnym sposobie spirali, poprzecznie przydzielony i skierowany w różnych kierunkach. Właściciel największej i twardej (ważąc do 35 kg) rogów jest Górski Baran Altai, jest to najważniejszy przedstawiciel takich zwierząt (w środkowej jednostce mają dużo około 180 kg).

Jest to jednak bardzo rzadki widok, której populacja jest, zgodnie z obliczeniami, tylko około 700 osób. W związku z takim stanem rzeczy, w Rosji Mieszkańcy gór są wymienione w czerwonej książce. Malowanie zwierząt, z reguły, jest patronatem, jest to szaro-czerwone lub brązowe odcienie, ale część nóg, obszaru tylnego i brzucha, w większości przypadków, malowane w kolorze białym. Jednak wyjątki są wystarczające. Na przykład, barany tonowe rozróżniają się przez monofoniczne jasnoszare lub białe kolory, a widok Grivy jest podświetlony z żółtawymi czerwonymi odcieniami.

Górskie barany z powodzeniem przetrwają prawie wszystkie górskie obszary półkuli północnej, są szczególnie szeroko reprezentowane w Azji, ale znajdują się w wielu górach Europy, a także na północy Afryki i Ameryki, wolą przyjmować wystarczająco niskie wysokości, w przeciwieństwie do góry kozy. Jednym z rodzajów tych zwierząt: Topged Rams, występują również na pustyniach znajdujących się u podnóża gór.

Charakter i styl życia

Dzikie baranki zwykle nie pozostawiają ukośnych miejsc, ale w zależności od czasu roku robią małe sezonowe ruchy, w lecie rosnącej powyżej szczytów stromych gór i pukając na stado kilkudziesięciu głowy. A zimą schodzą do podnóża gór, tworząc duże klastry, liczby do 1000 celów. Osoby mężczyzny i samic z ich potomstwem zazwyczaj trzymają osobno i tworzą oddzielne stada. Często zdarza się, że duże, silne, pewne siebie samce są same same.

Podczas komunikowania się te zwierzęta nie wykazują sobie agresji. Aby uniemożliwić krewnym o niebezpieczeństwie, inteligentnym i ostrożnym górskim ramie, jest w stanie nakarmić sygnały dźwiękowe. Bleeing zwierząt przez szorstki i niski. Kiedy kolizja z wrogiem, te stworzenia górnicze są w stanie pokazać praktyczny umysł, znaleźć wyjście z sytuacji i na czas, aby uciec przed niebezpieczeństwem. Na czyste powierzchniach poruszają się źle, ale mogą doskonale skakać ze skał na skale. Górski baran może wziąć wysokość, która przekracza swój wzrost i długość skakać na 3-5 metrów.

Zagrożenia tych zwierząt górskich mogą reprezentować drapieżne ptaki: Berkty i orły, a także duże bestie: Puma, Snow Leopards i wilki i w oddzielnych częściach światła Coyota, Gepard oraz Lamparty. Mountain Ram nie jest tak łatwy do wygrania, tak wiele drapieżników próbuje zapukać zwierzęta z nóg, zmuszając ich do włamania się do otchłani, a następnie wyprzedzają ranną lub martwą i jeść. Niebezpieczeństwo dla górskich baranów od niepamiętnych czasów jest również osobą prowadzącą do zwierząt działających w produkcji tłuszczu i mięsa, produkcji wspaniałych trofeów i pamiątek z ich pięknych rogów i głowy. W wyniku takich działań, a także oswajanie niektórych rodzajów baranów i rozprzestrzeniają się hodowla bydła, populacja górskich baranów często doznała znaczących szkód.

Populacja górskich baranów i ludzkiej cywilizacji natomiają się. Te zwierzęta, wspólny na całym świecie, często stali się bohaterami antykami kultami. I róg Baranjah wśród narodów Azji został uznany za magiczny artefakt. Zwierzęta domowe doskonale wychodzą i hodowują bez problemów, a także skrzyżowane z owcami, w wyniku których pojawiają się hybrydy.

Odżywianie

Dzikie bary ziołowe, w świetle tego, do którego jedzenie jest używane jako zróżnicowane, głównie ziołowe, roślinność górskiego obszaru, w którym są, ale wszystkie inne rodzaje żywności, zwierzęta wolą płatki zbożowe.

Jednak są bardzo bezpretensjonalne, więc mogą być zadowolone z niegrzecznych typów paszy. Górskie barany z przyjemnością mogą jeść gałęzie drzewa, na przykład dąb lub kogut, a także szeroką gamę krzewów. Znalezienie depozytów salonu, z chciwością lizają od nich sól, zaspokajając potrzebę ciała w minerałach. Te zwierzęta wymagają również obfitego źródeł czystej wody, ale barany mieszkające w pustynnym terenie często doświadczają ostrego deficytu w spełnieniu tego rodzaju potrzeb. Zimą organizm zwierząt przygotowuje się z góry, gromadząc zapasy tłuszczowe.

Reprodukcja i średnia długość życia

Mountain Ram Mężczyzna łatwo rozróżnić wygląd kobiety. Rozmiary ciała są większe w ciągu półtora, czasem dwa razy. Ponadto rogi samic są zwykle słabo zakrzywione i krótsze. Nie są już dłuższe niż 35 cm, podczas gdy osoby męskie z górskich baranów, rogi mogą mieć wartość licznika.

Okres małżeństwa u zwierząt jest późno jesienią, zwykle w listopadzie. W tym czasie scharakteryzowano rytualne walki z rywalami mężczyzn z kobiet. W tym samym czasie dwie konfrontacyjne osoby, dostając się przeciwko sobie, rozproszone i strzępione czoła. Ich potężne kości czołowe są dość zdolne do wytrzymania siły takiego ogromnego wpływu. I poszedł za wybrany, barany ekscytują swoje uczucia, nadzorujące języki i wykonywanie osobliwych ruchów. Po kryciu, osoby kobiece przenoszą swoje młode, które z reguły, jest jedną lub dwie, średnio, około 160 dni. Lambs zwykle pojawiają się na świetle na wiosnę, a w momencie porodu mama zostawiają swoje stada, wracając tylko w tygodniu już z młodymi.

Po zakończeniu okresu odżywiania mleka jesienią, młode jagnięta są już w stanie niezależnie spełniać potrzebę żywności i czystej wody. Jagnięta są aktywne i poruszające, doskonale skakać i grają, ale wrażliwe i wymagają stałej uwagi i ochrony. Życie życia baranów zależy od rodzaju zwierząt i warunków, w których istnieją, średnio rozliczanie około 10-12 lat.