Wallaby

Wallabi - małe i medium Skoki klosz. Są prawie identyczne z kangur. Mieć pionową postawę wspieraną przez dwie nieproporcjonalnie duże tylne łapy i małe przednie kończyny, a także duży gruby ogon. Korzystanie ze skoków jako główny sposób ruchu, Wallaby może łatwo podróżować z prędkością 25 km / h i osiągnąć maksymalną prędkość 48 km / h.

Pochodzenie typu i opis

Ojczyzna milczenia, niegdyś rozważyła Australię, ale w rzeczywistości, zgodnie z nowymi badaniami genetycznymi, wszystkie żywe dwa życie, takie jak Wallaby, Kangaroo i Opossum, prawdopodobnie z Ameryki Południowej. Za pomocą nowoczesnych metod udało nam się użyć nowych danych genetycznych na niektórych z tych gatunków, aby śledzić drzewo genealogiczne. Porównanie genomów Południowoamerykańskich Oposów (Monodelphis Domestica) i Australian Wallabi (Macropus Eugenii) dla specjalnych markerów genetycznych, naukowcy odkryli, że te zwierzęta powinny wystąpić z jednej gałęzi ssaków. Wyniki wykazano, że Ameryka Południowa rozpoczęła się od wspólnego przodka w Ameryce Południowej, a rozgałęzienie od dawna wydarzyło się, gdy Ameryka Południowa, Antarktyda i Australia były związane ze sobą jako część dużego sushi zwanego gondwanem. Pozwoliło to zwierzętom wypełnić Australię. Otwór zaprzecza poprzedniej opinii. Ale potwierdził wyniki uzyskane przez wykopane skamieliny. Wallabi (Macropus Eugenii) - rodzaj ssaków kangur (makropus) i przedstawiciel rodziny Kangarovaya (Macropodidae). Pierwsza wzmianka o tym formularzu można znaleźć w holenderskich nawigatorach w 1628 roku. Termin Wallaby pochodzi z Erai. To plemię, który wcześniej żył na terytorium obecnego Sydney. Wallaby dzieci, podobnie jak inne związki, nazywane są Joey.

Wygląd i funkcje

Wallabi - są to małe lub średnie ofiary. Należą do tej samej rodziny taksonomicznej jako kangur, a czasami do tego samego rodzaju. Termin "Wallaby" nie ma jasnej definicji. Zwykle służy do wyznaczania każdego cichego małego rozmiaru. Wallabi nie jest oddzielną grupą biologiczną, ale rodzaj zjednoczenia kilku rodzajów. Jest około 30 rodzajów wallaby. Potężne tylne łapy zwierząt są używane do przeskoczenia przez duże odległości. Górskie Wallabi (Genus Petrogale) specjalizuje się w trudnym terenie i mają nogi przystosowane do wychwytywania rasy, a nie do wstrzyknięcia do ziemi z dużymi pazurami. Odremilaki Wallabi są małe i głównie używane do karmienia. Mają spiczasty pysk, duże uszy i futro, które mogą być szare, czarne, czerwone, brązowe lub białe. Podobnie jak w przypadku kangur, mają potężne i długie ogony używane do równowagi. Dwarf Wallaby - Najmniejszy przedstawiciel rodzaju i najmniejszego znanego członka rodziny kangur. Jego długość wynosi około 46 cm od nosa na końcówkę ogona, a jego waga wynosi około 1,6 kg. Ponadto istnieją leśne wallaby lub filadery (Paenlae), z których pięć gatunków zostało zachowanych w Nowej Gwinei. Oczy Wallaby znajdują się wysoko na czaszce i zapewniają zwierzę zwierzęce z widzenia w 324 ° C pokrywa się 25 ° (osoby mają kąt widzenia 180 ° z nakładaniem się 120 °). Jego wizja ma wrażliwość porównywalną z wrażliwością królików, bydła lub koni. W Wallabi duże, spiczaste uszy, które mogą być obracane niezależnie od siebie o 180 °.

Siedlisko

Wallabi jest szeroko rozpowszechniany w całej Australii, zwłaszcza w dalszej odległości, mocno zarośniętych obszarach, w mniejszym stopniu na dużych półrocznych równinach, które są lepiej dostosowane do dużych. Smukły i wyblakły kangur. Można je również znaleźć na wyspie Guinea, która aż do ostatnich czasów geologicznych była częścią Australii kontynentalnej. Rock Wallaby Żyj prawie wyłącznie w trudnym terenie, wzdłuż skalistymi wzgórzami, głazami, piaskowcem i jaskinkami. Inne gatunki preferują suchy trawiaste równiny lub dobrze platerowane obszary przybrzeżne, lasów tropikalnych. W Australii Południowej raven i czerwono-szare wallaby są powszechne. Inne gatunki są mniej wspólne. Kilka typów wallabiów zostało wprowadzonych do innych części świata, a istnieje wiele populacji hodowlanych, w tym: jeden. Wyspa Kawau stała się domem dla dużej liczby Tammar (Eugenii), Parma (Awaria Parma, która jest uważana za wymarłe przez 100 lat), bolotnaya (bicolor) i kamienny tylna wallaby (Petrogale Penitillata) od wprowadzeń 1870.-
2. District Taurera Lake ma wspaniałą populację Tamman (Eugenii) w Nowej Zelandii-
3. W południowej części Nowej Zelandii jest wielu Wallabi Bennett-
4. Na wyspie Maine w okolicy znajduje się ponad 100 czerwonych szarych wallabiów, potomkowie para, którzy uciekli z floty przyrody w 1970 roku-
5. Na Hawajach znajduje się niewielka populacja na wyspie Oahu, która powstała w wyniku ucieczki z zoo Wallaby Ogoniasty Kamenny (Petrogale Penillata) w 1916 roku-
6. W rezerwacie przyrody w Anglii populacji "Peak District" powstała również z zoo funitives w 1940 roku-
7. Na wyspie InchKonnechan w Szkocji, około 28 lat Wallabi mieszka-
osiem. Kilka osób zostało przywiezionych do wyspy Lamb w latach 50. XX wieku. Kolonia rozszerzyła się w latach 80. po nagłym wybuchu demograficznym w Dublin Zoo-
dziewięć. We Francji, w lesie Rambuy, 50 km na zachód od Paryża, znajduje się dzika grupa od gdzieś 30 Wallabi Bennett`s. Ludność pojawiła się w latach 70., kiedy Wallaby uciekł z Zoo Emansa po burzy.

Odżywianie

Wallabi to roślinożers, główna część trawy i roślin. Ich wydłużone twarze pozostawiają wystarczającą ilość miejsca na szczęki i na duże płaskie zęby niezbędne do obierania żywności wegetariańskiej. Mogą jeść liście i owoce, warzywa i jagody, kwiaty, mchowi, paprocie, zioła, a nawet owady. Wolą karmić w nocy, wcześnie rano i późnym wieczorem, kiedy fajnie. Podczas wypasu Wallabi jest często montowany przez małe grupy, chociaż większość typów samotnych. Pragnienie pragnienia idą do wodoodpornych, ale w przypadku niebezpieczeństwa może być długi czas, aby bez wody i jedzenia. Zwierzęcy wyciąga wilgoć z żywności. Jest to trudny widok, jeśli musisz zrobić mały. Ze względu na niedawną urbanizację, wiele rodzajów Wallabi znajduje się obecnie na obszarach wiejskich i miejskich. Przezwyciężyły ogromne odległości w znalezieniu jedzenia i wody, które często brakuje w ich otoczeniu. W sezonie suchym, tłum Wallabi często występuje wokół tego samego odpływu.

Cechy charakteru i stylu życia

WallaBi dobrze przystosowany do suchego puszcznego klimatu australijskiego. Czuje się również świetnie i ujawnia opady w odległości 20 km i wysłane do nich. Zwierzę ma bardzo mało niemal nieistniejących więzadeł głosowych. Z tego powodu mają ograniczony zakres dźwięków. Ciche ruchy skoki. Jeśli potrzebował, aby przejść na niewielką odległość, sprawia, że ​​niewiele skakuje, jeśli trzeba pokonać duże przestrzenie, długość skoków wzrasta. Jak wszystkie wyrafinowane, w Wallabi, silne tylne łapy i duże stopy, specjalnie zaprojektowane do skoków. Wzmocnił tę metodę ruchu, aby uczynić go jednym z najszybszych i wydajnych sposobów podróży do ogromnych odległości. Wallabi porusza się bardzo cicho w porównaniu z innymi zwierzętami. Powodem tego jest miękkie stopy wallaby i fakt, że tylko dwie nogi dotykają ziemi. Może łatwo włączyć jedną nogę i szybko zmienić kierunek. Obróć 180 ° On może zrobić jeden skok. Wallabi jest w stanie zrobić bardzo ograniczone skoki w bitwie. Jednak w rzeczywistości nie może być środkiem ruchu. Ponadto zwierzę nie może wrócić ani z powrotem, przenosząc nogi na własną rękę. Live Wallabi od 6 do 15 lat.

Struktura społeczna i reprodukcja

Wallabi Baby, słynne z Joeya, bardzo małe w urodzeniu. Przypomina jelly 2 cm i waży tylko jeden gram. Ludzkie dzieci około 3500 razy więcej. Niemowlęta mają dwa etapy rozwoju. Jeden wewnątrz matki jest podobny do ssaków łożyskowych, takich jak ludzie, a drugi poza ciałem matki w specjalnej torbie zewnętrznej, zwanej torbą. Stąd nazwa krótkiego. Scena 1. Joey urodził się około 30 dni po zapłodnieniu. Cub wychodzi z matki ślepej, bezwłosych, z pulchną przednią kończyną i prawie bez tylnych nóg. Korzystanie z ich malutkich przedniejczynów w ruchu kąpielowym (mosiądz), kochanie czołgać się na gęstym futrze matki do torby. Torba znajduje się na brzuchu w kobiecie. Ta podróż trwa około trzech minut. Przesuwa go całkowicie niezależnie. Kobieta nie pomaga.Etap 2. Raz w torbie mojej matki Joey szybko przywiązuje się do jednego z czterech sutków. Gdy tylko Cub zostanie przyłączony do sutki kobiety, będzie ukryty wewnątrz do sześciu i pół miesiąca. Potem Joey zaczyna ostrożnie wyciągnąć głowę z torby i oglądać świat. Około dwa tygodnie później znajdzie wystarczającą pewność siebie, aby wyjść i szybko wskakuje z powrotem do bezpiecznego miejsca, jeśli jest przestraszony.Dopiero w 8 miesięcy Valibnok przestaje ukryć się w torbie matki i staje się niezależny. Samsya Wallaby nie ma torebek.