Breton horse

Kolejna różnorodność uprzęży jest Bretonian. Historia tej rasy nie jest mniej interesująca niż inni. Pozbrzymajmy się na nim.

Pierwsza wzmianka o tym koniu jest datowana do WI wieku pne, czyli rasa to około cztery tysiące lat! Zakłada się, że ta rasa została przywiezona do Europy Aryans, którzy przeprowadzili się z Azji. Według innych danych ta rasa pochodzi z małego konia, który znajduje się w Czarnych Górach Bretonii i Arry. Ten koń jest znany z VIII wieku. Istnieje szansa, że ​​migrowała w baryatorze z terytorium starożytnej Galii, gdzie byli celtyccy wojownicy.

W średniowiecznej ery, podczas krucjatów, ten koń został przekroczony ze wschodnimi skałami, czasami został poprawiony przez angielski i inny krew kontynentalna. Po tym, jak jego popularność wzrosła dramatycznie. Ten koń zwany Dalur Bidetem lub bidetonem. Jej wzrost w więzach ma tylko 140 cm. Charakterystyczną cechą Ziemi Bretona jest trudnym klimatem, rzadkim, poważnie uprawiane ziemie, które mogą być zaorane tylko przez bardzo silny i wytrzymały koń. Na tej roli niemożliwe jest dopasowanie małych, masynnych, z potężnymi krótkimi nogami konia bretoński, który miał niesamowitą siłę ciągu. Jest to wyjaśnione przez obecność w rodowodowej krwi Arabskiej i Norfolijskiej. Breton Horse stał się ulubienimi rycerzami.

Minęło dużo czasu, ponieważ powstał nowoczesny koń bretoński. W trakcie rozwoju konia Bretona spawiał kilka odpornych typów. Po pierwsze, to jest Soma i Rosjanie. Someze - północny typ konia Bretona, był używany głównie jako hartowany konia do pracy na polu. Russens ma lżejszą sylwetkę. Rozwiedziony głównie na południowych krajach Bretona. Następnie (w XVII wieku), duża liczba rzek została wyeksportowana do Kanady, gdzie aktywnie skrzyżowali z lokalnymi koniami.

W ostatnich dziesięcioleciach XIX wieku rasa rozwinęła się szybko, konia Bretona skrzyżowane z Persermanami, Ardeami i Bulonyanami. W wyniku takich eksperymentów rasa ciężkiego hartowanego konia Bretona uderzyła jego mocy.

Kolejna różnorodność konia Bretona była postem pocztowym. Ten "typ pocztowy" wyróżniono szybką prędkością ruchu. Począwszy od lat 30. XX wieku, aktywnie wykorzystano w tworzeniu Torii i belgijskiej różnorodności ciężkich ras.

Ponadto utworzono unikalny typ konia Bretona, na podstawie górskiego kucyka, który nazywał się Corlaian. Do tej pory ten typ jest niezwykle rzadki.

Aby ułatwić sobie wyobrazić konia Breton, musisz o tym powiedzieć o niej bardziej szczegółowo. Wysokość Bretona zmienia się od 152 do 163 cm. Charakterystyczny kolor konia Bretona najczęściej czerwony, biały i junny, może rzadzić się mniej często świętować. Typowa zewnętrzna zewnętrzna część tego rasy: jasne funkcje głowy, właściwy profil, małe, nisko posadzone uszy, krótki przypadek, szeroki, mocny korpus, dobrze rozwinięte mięśnie i klatka piersiowa.

Rasa ta jest bardzo popularna w całej Francji, a także za granicą. Słynny z jego pozytywnych cech, wśród których bezpretensjonalne jedzenie i nieświadomy w opiece, szybkiej adaptacji do wszelkich warunków klimatycznych, wytrzymałości i wydajności, konia Bretona staje się coraz bardziej popularnym dobrym dniem. Główne kraje Eksporterzy - Ameryka, Włochy i Japonia.

Do tej pory rasa Bretona jest niezbędna do pracy w gospodarstwach rolnych, a także często stosuje się do produkcji mięsa.