Nowoczesne dzikie konie

Jak na ironię, dziś są prawdziwie dzikie konie, które pozostały na świecie kilka jednostek, mieszkać w ogrodach zoologicznych i rezerwach pod nadzorem osoby, prawie zniszczył ich przez lata długiego wspólnego egzystencji. Podczas gdy miliony domowej roboty są w wolności absolutnie dziki styl życia. Raz na czas bardziej oswojony, ale ci, którzy wybrali wszystko. A jeśli hagla z tych koni (American Mustangi, Australian Brambi, Francuski Kamargua i inne.) Wyglądaj jak dzikie przodkowie, wygląd daje w nich nowoczesny koń. Jedno spojrzenie wystarczy, aby długi grzywa rozpoznać potomek potomka udomowionego konia.

American Mustangi

Na terytorium koni Ameryki Północnej - 11 ogierów, 5 klaczy i źrebaka - Zanish Konkistador Hernan Cortes w 1519 g. Były to małe, szybkie i wytrzymałe konie - wszystkie andaluses, skrzyżowane z Berber i Arabami. Zdarzyło się, że konie były zagubione podczas poruszania się, uciekł od właścicieli lub okazały się porzucone. W preriach, bez kontaktu z osobą, zostały obchodzone, powalone w stado i owoce. Więc pojawił się typowy dziki koń Ameryki - Mustang. Ta nazwa pochodzi ze starego słowa Sispana Mesteno, co oznacza "Wild", "bez właściciela". Odważne, hardy i pulchne mands różnią się od siebie z rosnącą, syktością, milionamentem (Henice, rude, taggy, kołki). Upewniając się, że konie z powodu ich siły i prędkości mogą być bardzo przydatne podczas polowania, a na wojnie, poza tym, nie muszą karmić - trawa rośnie wszędzie, - indyjskie plemiona skorzystali z wyglądu "rysunku" konie. Zaczęli łapać dzikie mands, a potem znowu oswojone.

Pinto i Appaluza

Konie są tak łatwo i naturalnie wszedł do kultury Indian, jak gdyby zawsze była integralną częścią. "Preryjka trawa zachowała ich pamięć" - takie wyjaśnienie prowadzi zwykle rdzennych mieszkańców Ameryki. Indianie okazali się pięknymi zawodnikami. Preferencje zostały przekazane koniom Peg - Pinto i Appaluza. Pierwszy stał się ulubionym koniem zespołu, a później kowboje. Ma gładki, wygodny ruch i unikalny kolor: ciemne plamy pewnego kształtu i wielkości na białym tle (Tobiano) lub białe plamy - w piekarniku (overo). Drugi jest wynikiem wyboru indyjskiego plemienia nie-perskiego (fr. Nerz Perce - "zakupiony nos"), który nazywano "żelaznym sercem" Appaluza na odwagę, piorun przetaktowywanie i wytrzymałość. Jej kolor jest jeszcze bardziej malowniczy niż Pinto, - Chubaraya za pomocą sześciu typów ("Leopard", "Snowball", "Inay" i T. D.). Otrzymał nazwę rasy wzdłuż rzeki Palouz, na brzegach, z których minęły te Motley Horses. Białe osadnicy rozmawiali o nich jako "konie palone" (koni Palouse), który z czasem zamienił się w "Appaluzu". Po zwycięstwie armii amerykańskiej nad plemię ne-perskiego w 1877 roku. Rasa spadła. Przetrącające się konie uzupełniały stada dzikich koni.

Konie Wyoming

Indian Plemię Chieni został wybrany dla siebie dzikiego konia Wyoming, który posiada specjalne "uczucie zwierząt gospodarskich", t. MI. Potrafi pracować w środku byków. Z nią ścigali żubr i walczyli. Potomek koni dostarczonych do Meksyk Cortes, wygląda bardzo podobnie do Mustanga. Ta rasa dzikich koni żyjących na wolności na "czerwonej pustyni" Rocky Mountains udało się dostosować do niekorzystnego klimatu. Pomimo trudnych warunków, istnieje wiele dziczych dzikich koni Wyoming. Z nich od czasu do czasu złapali konie do rodeo.

Chincotigi

W Ameryce Północnej, wraz z mandami kontynentymi, są wyspa, niska. Najbardziej znanym z nich to Chincotygistry, którzy mieszkają na wolności na wydmach z piasku i słonych bagien wysp Asssatig i Chincotig, położone z wybrzeża Wirginii.

Kilka stuleci żyli Chincotigi na niezamieszkanej wyspie AssStig. W latach 20. XX wieku. jego terytorium stało się parkiem narodowym. Większość ognia sąsiedniej wyspy założyła opiekę nad dzikich koni. Ponieważ zgromadzenie można skontaktować się bez uszczerbkunice do flory i fauny, tylko 150 dorosłych koni, wszystkie stado destyluje Chincotyg raz w roku, gdzie po inspekcji weterynaryjnej i liczeniu listy "zbędnych" narażonych na aukcję i sprzedać cena 1,5 tys. Dolary dla konia. Pieniądze przychodowe obejmują koszty utrzymania rasy i zakupu sprzętu dla jednostki pożarowej.

Australijski Brambube

Największa liczba dzikich koni na świecie mieszka w Australii. Jeśli Mustanga nazywa się koniem amerykańskich prerii, a następnie Australian Brambie jest dzikim krzewem koni. Aboryginiowie nie znali koni do drugiej połowy XVIII. Nie jechali do kontynentu angielskiego nawigatora James Cook. Jednak Brambbby nie pochodzi od nich, ale od koni Europejczyków, którzy przybyli do Australii podczas gorączki złota. Te niepowiązane, inteligentne i przebiegłe hity mają wyjątkowy instynkt przeżycia. Wiedzą, jak ukryć się w buszu, aby nawet najbardziej doświadczeni pułapki nie mogą ich znaleźć. Catch Brambbi jest bardzo trudne, ale jest jeszcze trudniejsze do ich przekroczenia. Nic dziwnego, że konie tego australijskiej rasy są uważane za dzikie z teraz.

Francuski Kamargue

Wśród dzikich koni Europy jest może najbardziej tajemniczy i romantyczny jest uważany za "Biały przewodnik" Kamarga (od FR. Camargue - Mokradła płaskie na francuskim wybrzeżu śródziemnomorskim). W wiatrach na wiatrach, delta Rodan, na solonali-gorzkiej ziemi pokryte wodą na ponad tysiąc lat, znajdź schronienie tych utrudnych zwierząt. W towarzystwie białego Herkel wśród stref trzcinę wędrują, szczypiąc trawę z węgla soli. Mój, gęsta budowa ciała, z bardzo szerokim kopulcami, które nie dają im wpaść w miękką glebę surowych łąk, Kamarwa, sugerują naukowców, są bezpośrednim potomkiem prehistorycznego konia Solwer, który zamieszkany w Europie Zachodniej w zapaleniu Palayolu. Starożytne obrazy farby rockowe są niezwykle podobne do koni Kamargue znalezionych w jaskini Lasco w pobliżu Montignaak - nadmierny dowód.

Fantastyczny widok dzikich białych koni w nautych surfingu dzikich białych koni przyciąga wielu turystów. Od początku regionu Kamarg został przekształcony w Parku Narodowego, Kamarwa stała się idealnym sposobem ruchu dla tych, którzy chcieli cieszyć się dzikim pięknem delty. Stan dyskretnie zabiera tę niesamowitą rasę: spokój, patrząc na świat inteligentnymi oczami i bardzo odważnym, Kamarwa ma wrodzony instynkt do zbierania i utrzymania bydła. Są one używane zarówno do jezdnych spacerów, jak i do komory bojowej czarnych byków podczas marki.