Hiszpańskie konie

"Końskie królowie i konie" - mówią o tej pięknej, witalności i hardy koń. Oficjalna hiszpańska nazwa rasy - Pura Raza Espanola ("Rasa hiszpańska czystej"), ale poza Hiszpanią, nazwą "Andaluzyjski" historycznie. Miała ogromny wpływ na rozwój światowej hodowli koni. Andaluses były szeroko stosowane w eliminacji ras europejskich (Lipitskaya, Frisian, Frederiksborg i Dr.). Ogromna rola tych koni grała w tworzeniu wszystkich ras nowego światła. W stuleciach XVI-XVIII. Byli uważani za najlepszy "dla parady i wojny". Europejscy monarchowie i arystokraci wyrównali Andaluses. "Ze wszystkich koni Hiszpanii w Hiszpanii ... - Doświadczony jeźdźca Duke Newcastle, - najbardziej szlachetny na świecie, a nie ma konia, który byłby lepiej złożony, od uszu uszu do kopyt. Na żywo, pilnie większe, nadal są doskonałymi ruchami. Moim zdaniem nie ma konia, który byłby lepszy pod siodłem monarchy w procesji triumfalnej lub w bitwie ".

Studia DNA słynnej hiszpańskiej rasy wskazują, że pochodzi z przekraczania płynu chłodzącego, dzikiego konia półwyspu Pyrenejskiego, z maurami koni berberyjskich i arabskich. Rasa jest osiągnięta po zakończeniu odtworzystów (wydalenie Maurusa). Dla wybitnych cech andalusów zostały uznane za najlepsze uderzenia na kawalerię i wyższą szkołę jazdy. W XIX B. Wspaniały konia "styl barokowy" spadł z pierwszych pozycji rasowej jazdy. Wydawało się, że moda odbyła się na zawsze. Ale z drugiej połowy xx. Zainteresowanie rakietem odradzają się ponownie. Dziś Andaluses należą do dziesięciu najpopularniejszych "amatorskich" ras w Europie Zachodniej. Z powodzeniem działają w konkursach sportowych jeździeckich, aw stylu Doma Vaquera ("Rustic Driving"), w koniu Corrida, uczestniczyć w występach cyrkowych, nakręconych w kinie ("Lord of the Rings", Zorro, Gladiator).

Andaluzyjski koń

Najlepsze w rasie andaluzyjskiej jest uważane za kartezje - eleganckie, lekkie i pełne wdzięku. Wygląd tego rasy wiąże się z nazwami Andres i Diego Samory, dwóch hodowców koni, którzy mieszkali w XVIII. W pobliżu miasta Jerez de la Frontera, miejsce narodzin światowego słynnego dla całego świata win. Gdy kupili ogier o imieniu żołnierzy (El Sallado) i sparowali go z dwoma klaczami nabytych wcześniej w stajniach hiszpańskiego domu królewskiego. Jeden z synów żołnierza, Esklavo, stał się filarem kartezji, lub, ponieważ są one również nazwane, Carto. Był ciemnym szarym kostiumem, ze wspaniałym, płynnym maneu, lekkim i posiadanym doskonałym charakterem. W 1736 r. Bracia zostały zdeponowane przez mnichów - kartezji z Jereza, słynnego w czasie Connants, mały stado klaczy prowadzony przez ESCLAWO. Kapłani zaangażowali się w hodowlę tej rasy, naprawiając cechy morfologiczne Andalizę z pewnym wkładem Araby i Berber. Były one chronione czystymi kopiami z hybryd. Niepowodzenie przestrzegania ścisłych kryteriów wyboru zamontowany przez nich może pociągać za sobą nawet ekskomunikację z Kościoła. Najlepsi kartezje wciąż są potomkami koni, gdy są uprawiane przez mnichów. Przy okazji, przy okazji, są dwa znaki, których brakuje z Andaluses. Konie odziedziczyli je z Esclavo. Pierwszy - brodawka pod ogonem. Ta defekt jest obecnie uważany za jeden z głównych dowodów, że koń jest potomkiem rasy rasy. Drugi - w dziedzicach Esclavo w pobliżu uszu lub dla nich są guzki, które nazywane są rogi. Kartezjanie i więcej licznych andalusów czcili w Hiszpanii jako nieocenione dziedzictwo genetyczne.