Islandzkie konie

Niski (do 137 cm w więzieniu), centrum, kudłaty konie w 874 g. Wikingowie zostały przywiezione na wyspę "ognia i lodu". Silne i Hardy konie stały się jedynym pojazdem dla mieszkańców. Bezpretensjonalne zwierzęta udało się dostosować się do warunków ciężkiej natury islandzkiej, karmienia nie tylko mchu i porostów na pastwiskach, ale także ryby w płytkiej wodzie, która absolutnie nie jest charakterystyczna dla rodziny koni. Aby uniknąć wspólnych chorób zwierząt gospodarskich w Europie, altanie (Parlament Islandii) w 982 roku. Fabade importu koni do kraju. I nadal każdy koń, który opuścił granice Islandii, nie może już wrócić. Dzięki tej ustawie lokalna rasa ponad 1000 lat zachowuje czystość genetyczną.

W tym okresie mieszkańcy wyspy, którzy używali konia islandzkiego w rolnictwie, udało się rozwijać i zabezpieczyć niezwykłą aleję cztery udarowe, zwane fizycznie. Konie nauczały chodzić w specjalny sposób. Za pomocą telewizora tylne nogi poruszają się daleko pod ciałem, front wykonuje energiczne stepsy. Do tej pory jedna noga jest dotykana przez ziemię, trzy inne podniesione. Zegarek z boku, jak konia z czerwonym zagrożeniowym w zawijłym poruszaniu się przez wolno weterynarz lub, bardzo szybko zajmując się nogami, biegnie z dużą prędkością allyr - zabawa i zabawa. Spokojne, życzliwe, odporne na konia górskie szlaki zyskały szeroką sławę ze względu na ich unikalną zdolność stosowania pięciu rodzajów podróży: z wyjątkiem trzech głównych allyurs - krok, Lynx, galop, - posiadają dwie kolejne niezwykłe - wewnętrzna i cielęta.

Jedź top "islandzki" - niezwykle przyjemny. Miękkość ciała jest jej główną atrakcyjnością: Jeździec praktycznie nie czuje wstrząsy, a nawet jeździec trzyma kubek w ręku wypełnionym na krawędzie, bez kropelek.