Rakoskorpions
Zadowolony

Giant Cancerpions są największymi stawonymi wodnymi, które mieszkają na ziemi. Istnieją poważne powody, by rozważyć ich ogólnie najbardziej dużymi stawonami w historii naszej planety. Długość ciała Patherigot jest najbardziej rozległym wśród raka - osiągnęła 2,5 m, a z klanami nawet 3 m!
Inny przedstawiciel raka - EURIPHETLE - może osiągnąć długość 1,3 m. Jego Telson był w formie kolec
Jaki jest tajemnica gigantycznych rozmiarów raka?
Około 540 milionów lat temu, era "jawnego życia" rozpoczęła się na Ziemi - Sklejka: W tym czasie pojawiają się wyraźne przedstawiciele wszystkich głównych grup zwierząt wielokomórkowych: Iglozzy, mięczaki, stawonogi i wielu innych. Między nimi zaczyna walkę o miejsce pod słońcem ". Ta walka trwa do dziś, zmuszając uczestników, aby wymyślił wszystkie nowe środki ochrony i broni do ataku. Rafkorpions do ochrony wzrosły w rozmiarze i stały się jednym z największych drapieżników swojego czasu. Ale udało im się utrzymać swoje stanowiska?
Najważniejsze jest ogon
W przeciwieństwie do nowoczesnych skorpionów naziemnych, starożytnych Solkaponów, takich jak Pterykoty, nie były trujące - tylny departament ich telson Shell miał rodzaj płyty lub ostrzy.
Giant Patherigot współmierny z człowiekiem
Kończyna
Ze sześciu par kończyn segmentowych raka, pierwszy był położony przy ujściu otworu i nazywano "ujemnikami". Gigantyczne pomocnicy Patherigot byli długo i zakończyli się przerażającymi klaskami. Służyli do przechwytywania górnictwa. Ale ostatnia para kończyn na zewnątrz przypominała ostrze lub kamizelkę i został dostosowany do pływania.
Patherigot
Ślady ze Szkocji
Ostatnio odkryto marginalny utwór w Szkocji, pozostawiony 330 milionów lat temu przez duży rak. Jego długość wynosi 6 m z szerokością prawie 1 m. Naukowcy zasugerowali, że właściciel śladów osiągnął długość około 1,5 m. Poruszał się powoli i szarpieni, ciągnąc tył ciała, który opuścił bruźcę. Sądząc po jego strukturze, prawie nie ciągnął się z trudnością przeciągając jego ciało na powierzchni, a to jest możliwe tylko na lądzie.