Pasażerowy gołąb

Wędrując gołębie w XIX. były jednym z najbardziej licznych gatunków ptaków. W tym czasie utworzyli drugi na świecie w liczbach (po szarańczych górskich górach) klastra żywych istot w jednym miejscu. Latające stada tych gołębi zetchnął niebo, a ich miorek wyłożony jak śnieg. W 1866 r. Ontario obserwował akumulację tych ptaków o szerokości 1,5 km i długości 300 km. Pakiet poleciał nad terenem 14 godzin i składał się z 3,5 mld osób.

Upierzenie wędrującej gołąb było Sizem na głowie, brązowym i Nizy na plecach i czerwonawe na piersi. Dzięki długim i klinowym ogonem, krótka szyja i szerokie skrzydła lotu tego ptaka było szybkie i manewalne. Gołębie stale migrowali: miejsce zagnieżdżania może się zmienić co roku. Te ptaki mieszkały w koloniach, które rozciągały się do 100 km . W nocy gołębi było to wszystko, co gałęzie drzewa złamane pod ich wagą. Stowarzyszenie takich ogromnych kolonii dało więcej szans na każdy ptak, aby uciec od wrogów, które były dużo norków, cylits, jastrzębie, sowy, rysia, pum. Ze względu na tanie mięso i pióra od początku XIX. Gołębi zniszczony i człowiek. Od 1870 roku. Liczba tych ptaków zaczęła bardzo szybko spadać. Extring stał się nieunikniony.

Gołębie byli łatwą zdobycz: kamienie i kije zostały rzucone w ptaki nisko zębami, a jedna wolumnowa z shotgun może zostać zabita natychmiast sześć. Do 1 miliona ptaków wydobywanych z jednego opakowania! Najbardziej dużą skalą polowanie było w gniazdach gołębi. Uzbrojone mężczyźni na konno i wózki zostały tam dokręcone, niektórzy nawet napędzają świnie, aby je zamknąć na miejscu. Czasami martwe ptaki natychmiast wyrwały i twierdziły. W jednym miejscu w Michigan, przez pięć miesięcy zabił 50 tysięcy. gołębie dziennie!

Zniknięcie wędrującego gołąbu jest smutnym przykładem, jak nawet miliard stada może być eksterminowany w mniej niż 100 lat.

Początkowa arola zagnieżdżenia wędrującego gołąbu rozciągnięta z południowej prowincji Ontario (Kanada) i Wielkich Jezior do Appalach. Ptaki spotkały się jednak wszędzie na wschód od skalistych gór kontynentu północnoamerykańskiego. Kultę lasów liściastych - siedlisko wędrującego gołąb - w tych regionach Ameryki Północnej, być może przyczyniły się do zniknięcia gatunku. Czasami, ale bardzo rzadko gołębie widzieli na Wild West, a nawet poza Stanami Zjednoczonymi i Kanadą - w Meksyku, na Kubie i Bermudy.

Ostatnia wędrująca gołąb była kobietą o imieniu. Zmarła 1 września 1914 roku. W Zoo Cincinnati. Singer John Gerald poświęcił jej piosenkę "Martha (ostatnia z wędrujących gołębi)".

Oto takie sieci złapały wędrujące gołębie. Kiedy ptaki przeleciały na zachód, wspierające pałeczki upadły, a siatki spadły. Małe rozstępy były przeznaczone do połowu 20 i więcej gołębi, a te, które są znacznie większe (tunel) mogą pomieścić do 3,5 tys. osoby fizyczne!